بررسی تاثیر برنامه کاردرمانی خانواده محور بر بهبود مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک

چکیده مقدمه: فلج مغزی شایع‌ترین ناتوانی حرکتی مزمن و عارضه عصب- شناختی در کودکان است. همکاری فعالانه والدین در اجرای برنامه‌های توانبخشی کودک، رشد و تکامل حرکتی کودک را تسهیل خواهد کرد. در پژوهش حاضر به تعیین اثربخشی برنامه کاردرمانی خانواده محور بر توسعه مهارت‌های حرکتی کودکان فلج مغزی اسپاستیک پرداخته شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای و شبه تجربی، 20 کودک فلج مغزی اسپاستیک 7-5 ساله که توانایی راه رفتن مستقل داشتند از جامعه در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره مداخله و گواه قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان‌های روتین توانبخشی، برنامه کاردرمانی30 جلسه‌ای خانواده محور را نیز دریافت نمودند. قبل و پس از اجرای برنامه توسط والدین هر دو گروه آزمایش و گواه با استفاده از آزمون کفایت حرکتی برونینکز- اوزرتسکی (botmp) مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که گروه آزمایش پس از شرکت در برنامه مداخله، در مقایسه با گروه کنترل، نه تنها از لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان داده است (001/0 = p) بلکه اندازه اثر به‌دست آمده (62/0 = ?p2) نشان دهنده‌ی اثر بخشی مداخله بر روی مهارت‌های حرکتی کودکان فلج مغزی در آزمون کفایت حرکتی برونینکز- اوزرتسکی است.نتیجه‌‌گیری: برنامه‌ی کاردرمانی خانواده محور در کنار برنامه‌های متداول توان بخشی، می‌تواند نقش مهمی در بهبود و توسعه‌ی مهارت‌های حرکتی کودکان فلج مغزی داشته باشد.کلید واژه‌ها: خانواده محور، کودکان فلج مغزی، مهارت‌های حرکتی