ارزیابی متغیرهای فضایی زمانی و نیروی عکس‌العمل زمین هنگام راه رفتن در بیماران پارکینسون و افراد سالم

چکیده مقدمه: بیماری پارکینسون با ناهنجاری‌های حرکتی از جمله تغییر الگوی راه رفتن همراه است. هنوز اطلاعات موجود در زمینه ویژگی‌های کینتیکی راه رفتن در این بیماران ناکافی است. هدف این تحقیق ارزیابی ویژگی‌های فضایی- زمانی و نیروی عکس‌العمل زمین هنگام راه رفتن در بیماران پارکینسون و مقایسه آن با افراد سالم بود.مواد و روش‌ها: تعداد 12 مرد مبتلا به بیماری پارکینسون با دامنه سنی 50 تا 75 ساله و 15 مرد سالم با دامنه سنی مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکتیvicon (100 هرتز) با چهار دوربین سری t و دو دستگاه صفحه نیروی kistler (1000 هرتز) متغیرهای فضایی- زمانی و نیروی عکس‌العمل زمین در مرحله استقرار راه رفتن اندازه‌گیری شدند. بعد از حذف نویز و پردازش داده‌ها برای تحلیل آماری از آزمون independent t-test در محیط نرم افزار spss نسخه 19و 05/0 < ? استفاده شد. یافته‌ها: سرعت راه رفتن، طول گام، اوج دومین نیروی عمودی، و نیروی عکس‌العمل عقبی- جلویی (جلو برنده) در بیماران به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود(05/0 > p ). مدت زمان حمایت دوگانه در بیماران بیشتر بود (05/0 ‌p > ). نیروهای عکس‌العمل زمین در پای چپ و راست در هر دو گروه قرینه بود (05/0 ‌p > ).نتیجه‌‌گیری: کاهش سرعت راه رفتن و افزایش فاز حمایت دوگانه در افراد پارکینسون ناشی از نوعی انطباق سیستم عصبی- عضلانی برای جبران ضعف تعادل می‌باشد. قله دوم نیروی عکس‌العمل عمودی (fz3) با نیروهای عکس‌العمل عقبی- جلویی (پیش‌برنده) ارتباط مستقیم دارد و کاهش این نیروها در بیماران پارکینسون ممکن است به دلیل کاهش سرعت راه رفتن ‌باشد. البته راه رفتن آهسته در دراز مدت ممکن است خود موجب ضعف عضلانی گردد.کلید واژه‌ها: بیماری پارکینسون، راه رفتن، کینتیک