تاثیر روش‌های کششی ایستا و پویا در طول گرم کردن بر تعادل دانشجویان دختر تربیت بدنی

چکیده مقدمه: یکی از بخش‌های اصلی گرم کردن، روش‌های کششی است که مهم‌ترین آن‌ها، روش کششی ایستا و پویا می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی اثرات روش‌های کششی ایستا و پویا در طول گرم کردن بر تعادل ایستا و پویای دانشجویان تربیت بدنی دختر بود.مواد و روش‌ها: 18 دانشجوی تربیت بدنی دختر (با میانگین و انحراف معیار قد: 94/5 ± 68/159 سانتیمتر؛ جرم بدن: 93/5 ± 21/60 کیلوگرم؛ سن: 63/0 ± 00/20 سال) به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق حاضر شدند. جهت سنجش تعادل ایستا و پویای آزمودنی‌ها، به‌ترتیب از آزمون لک‌لک و آزمون ستاره، قبل و بعد از روش‌های مختلف کششی که شامل کشش ایستا، کشش پویا و بدون کشش بود، استفاده شد. در نهایت، جهت آنالیز آماری، از آنالیز واریانس مکرر یک‌طرفه (anova repeat measure) و آزمون تعقیبی توکی (tukey’s) استفاده شد. یافته‌ها: افزایش معناداری در تعادل ایستا پس از کشش پویا (14/3 ± 34/6 ثانیه) نسبت به کشش ایستا (47/2 ± 40/4 ثانیه، 03/0 = p) وجود داشت. به‌علاوه، افزایش معناداری در نمرات دستیابی تعادل پویا پس از کشش پویا (76/3 ± 03/72 درصد طول پایین تنه) نسبت به کشش ایستا (35/5 ± 58/69 درصد طول پایین تنه، 01/0 = p) وجود داشت. درحالی‌که، تفاوت معناداری در تعادل ایستا و پویا پس از بدون کشش با روش‌های کششی ایستا و پویا وجود نداشت.نتیجه‌‌گیری: محققان نتیجه گرفتند که روش کششی پویا موجب افزایش تعادل ورزشکاران می‌شود و بهتر است که بدن خود را هر چه بیشتر به این نوع روش کششی سازگار کنند، چون این نوع روش کششی موجب افزایش عملکرد تعادل می‌شود.کلید واژه‌ها: کشش پویا، کشش ایستا، گرم کردن، تعادل ایستا، تعادل پویا