بررسی تاثیر کنترل بینایی بر ثبات وضعیتی ایستایی بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف با دو رویکرد خطی و غیرخطی

چکیده مقدمه: پارکینسون اختلالی مزمن در هسته‌های قاعده‌ای مغز با علایم رعشه حین استراحت، کندی حرکات، سفتی عضلانی و بی‌ثباتی وضعیتی است. مطالعات مختلفی به بررسی ثبات وضعیتی بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف پرداخته‌اند اما تا آن‌جا که نویسندگان مقاله آگاهی دارند اجماع نظری بر کیفیت ثبات وضعیتی ایستایی این افراد وجود ندارد. لذا هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ثبات وضعیتی ایستایی مبتلایان به پارکینسون خفیف با دو رویکرد خطی و غیرخطی آنالیز پارامترهای مرکز فشار می‌باشد. هدف دیگر مطالعه، بررسی تاثیر کنترل حس بینایی بر تعادل ایستایی این بیماران است.مواد و روش‌ها: هفده نفر با شدت خفیف (hoehn/yahr scale: 1) بیماری پارکینسون و 17 فرد سالم همسان مورد مطالعه قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان به مدت 1 دقیقه بر سکوی اندازه‌گیری نیرو ایستادند و نوسانات وضعی در دو حالت چشم باز و بسته با سه تکرار در هر حالت ثبت شد. پارامترهای خطی دامنه، طول مسیر، سرعت و ریشه میانگین مربعات مرکز فشار و متغیر غیرخطی آنتروپی تقریبی در دو راستای قدامی/خلفی و داخلی/خارجی محاسبه گردید. آنالیز نهایی اطلاعات با آزمون mixed anova (2×2) انجام شد. یافته‌ها: مقدار میانگین پارامترهای طول مسیر و سرعت مرکز فشار در راستای قدامی/خلفی و داخلی/خارجی به‌طور معناداری در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود (028/0 p ?) و با بستن چشمان در هر دو گروه افزایش قابل ملاحظه یافت (031/0 ? p). مقدار میانگین آنتروپی تقریبی قدامی/خلفی و داخلی/خارجی مرکز فشار در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود اما تفاوت معناداری نداشت. البته با حذف اطلاعات حس بینایی در هر دو گروه بیمار و کنترل افزایش قابل ملاحظه یافت (025/0 p ?).نتیجه‌‌گیری: بر اساس هر دو گروه پارامترهای خطی و غیرخطی مرکز فشار بیماران در مراحل ابتدایی پارکینسون دارای یک بی‌ثباتی وضعیتی ایستایی ساب کلینیکال می‌باشند. البته وابستگی آن‌ها به حس بینایی جهت کنترل تعادل ایستایی بیشتر از افراد سالم نیست.کلید واژه‌ها: ثبات، آنالیز خطی، غیرخطی، پارکینسون، کنترل بینایی