مرور سیستماتیک: رویکرد CO-OP در چه اختلالاتی مورد استفاده قرار گرفته است

چکیده مقدمه: co-op یک مداخله مراجع مدار بر پایه شناخت است، که بر توانایی‌های فرد جهت رسیدن به اهداف کارکردیش تمرکز دارد، و بر این فرض بنا شده است که شناخت، نقش مهمی در کسب مهارت‌های کارکردی بازی می‌کند. هدف از این مقاله، مروری سیستماتیک بر سیر مطالعاتی رویکرد co-opدر اختلالات مختلف، نتایج و نوع روش‌شناسی مطالعات انجام گرفته و شناسایی کاستی‌های موجود در این مطالعات می‌باشد.مواد و روش‌ها: از سایت‌هایmedline، pubmed، wed of knowledge،sciencedirect، irandoc و با استفاده از کلمات کلیدی رویکرد شناخت‌گرا بر عملکردکاری روزمره زندگی، رویکرد شناختی، راهبرد شناختی و ترکیب این کلمات با اختلالات مختلف مقالات استخراج شد که مقالات یافت شده در بازه زمانی 1998 تا 2013 بودند.یافته‌ها: نزدیک به 200 مقاله با استفاده از کلید واژه‌ها استخراج گردیدند و با توجه به ملاک‌های ورود و خروج، تعداد 27 مقاله انتخاب گردید تا مورد بررسی قرارگیرد. از این تعداد سه مقاله به توصیف اساس و پروتکل co-op پرداخته بودند که در سطح‌بندی شواهد مورد بررسی قرار نگرفتند؛ 17 مقاله دیگر در سطح iii و 7 مقاله در سطح v کیفیت قرار گرفتند. تاکنون تاثیر این رویکرد در اختلالات هماهنگی رشدی، آسپرگر، آسیب مغزی، اوتیسم با عملکرد بالا،اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی، آسیب مغزی پس از سانحه وسکته مغزی مورد بررسی قرار گرفته است؛ و اثر بخشی آن بر عملکردکاری مبتنی بر حرکت،خودنرخ دهی عملکرد و رضایت، مشارکت اجتماعی ، استفاده از راهبردها و بهبود آنالیز پویای عملکرد نشان داده شده است.نتیجه‌‌گیری: رویکرد co-op اثربخشی مثبتی بر روی اختلالات مورد بررسی داشته است. با توجه به سطح پایین کیفیت مقالات، این نتایج قابلیت تعمیم را ندارند بنابراین به نظر می‌رسد برای افزایش اعتبار اثربخشی این رویکرد در گروه‌های مختلف، انجام مطالعاتی که از نظر رتبه‌بندی سطح شواهد در سطوح بالا قرار گیرند ضروری است.کلید واژه‌ها: رویکرد شناخت‌گرا بر عملکردکاری روزمره زندگی، رویکرد شناختی، راهبرد شناختی