بررسی تعادل ایستایی در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی و اسکلتی عضلانی با استفاده از رویکردهای خطی و غیرخطی

چکیده مقدمه: تعادل (stability) عبارتست از توانایی فرد در حفظ حالت ایستاده که از طریق استراتژی‌های ترکیبی سیستم‌های اسکلتی عضلانی مختلف تسهیل می‌شود. به منظور ارزیابی توانایی فرد در حفظ ثبات ایستادن روش‌های مختلفی از جمله روش خطی و روش غیرخطی به کار می‌رود. مشخص نگردیده است که کدام روش در نشان دادن ثبات وضعیت (posture) افراد با اختلالات عصبی و اسکلتی عضلانی مختلف قابلیت بیشتری دارد. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی ثبات افراد مبتلا به ضایعات عصبی و اسکلتی عضلانی مختلف با رویکرد خطی و غیرخطی است.مواد و روش?ها: چهار گروه از افراد سالم، دارای اختلال صافی کف پا، پارکینسون و پرتس در این مطالعه وارد شدند. جهت ارزیابی ثبات از دستگاه سکوی اندازه‌گیری نیروی کیستلر استفاده شد. تفاوت پارامترهای خطی (دامنه، سرعت و طول مسیر مرکز فشار) و غیرخطی (آنتروپی تقریبی مرکز فشار) با تست two sample t test آزمون گردید.یافته‌ها: میانگین سرعت مرکز فشار در جهت داخلی/خارجی در افراد دارای صافی کف پا و مبتلایان پرتس به ترتیب 6./405±5/1621 و 195±4/878 میلی متر بر دقیقه بود (p ? 0/05). میانگین آنتروپی تقریبی در جهت قدامی/خلفی در افراد دارای صافی کف پا و مبتلایان پرتس به ترتیب 16/0±94/0و 21/0±99/0 بود در حالی‌که این پارامتر در بیماران پارکینسون 06/0±45/0 بود. تفاوت میانگین آنتروپی تقریبی در جهت قدامی/خلفی گروه سالم با تمام گروه‌ها معنی‌دار بود (p ? 0/05).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد رویکرد غیرخطی در نشان دادن تفاوت ثبات افراد با اختلالات عصبی و اسکلتی عضلانی مختلف حساسیت بیشتری دارد. البته توصیه می‌شود در صورت انتخاب روش خطی جهت آنالیز اطلاعات، بجای تنها یک پارامتر از چند پارامتر استفاده گردد. افزایش یا کاهش آنتروپی تقریبی وابسته به نوع ضایعه موقعیت‌های بی‌ثباتی را گزارش می‌کند.کلیدواژه‌ها: ثبات، آنالیز خطی، غیرخطی، پارکینسون، پرتس، صافی کف پا