بررسی عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده یادگیری مهارت‌های عملی از دیدگاه دانشجویان سال سوم به بعد رشته‌های توانبخشی

چکیده مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده یادگیری مهارت‌های عملی از دیدگاه دانشجویان سال سوم به بعد رشته‌های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.مواد و روش?ها: این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد که کلیه دانشجویان سال سوم به بعد رشته‌های ارتوپدی فنی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌ای که حاوی 62 سوال در خصوص عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده موثر بر یادگیری مهارت‌های عملی بود استفاده گردید. سوالات به 8 حیطه تقسیم و بر مبنای مقیاس لیکرت و از کاملاً موافقم= 5 تا کاملاً مخالفم = 1 امتیازبندی گردید. داده‌ها در نرم افزار spss توسط آزمون‌های توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: 100 دانشجوی سال سوم به بعد با میانگین سنی 8/.± 2/22 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در حیطه عوامل تسهیل‌کننده آموزش مهارت‌های عملی، دانشجویان بیشترین موافقت (انتخاب گزینه کاملاً موافقم و موافقم) را با حیطه ویژگی‌های تسهیل‌کننده مربیان (85%) و ارتباط بین مربی و دانشجو (85%) بیان نمودند. در حیطه عوامل بازدارنده، دانشجویان بیشترین موافقت را با حیطه امکانات ضعیف موجود بیمارستانی و دانشگاهی (76%) بیان نمودند.نتیجه‌گیری: مهم‌ترین حیطه تسهیل‌کننده آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان، ویژگی‌ها و معیارهای خوب مربیان بود. لذا برنامه‌ریزی در جهت به کارگیری اساتید مجرب و آموزش‌های مداوم مربیان کم تجربه توصیه می‌گردد. مهم‌ترین حیطه بازدارنده آموزش بالینی، عدم امکانات لازم در بخش‌ها و کلینیک‌ها بود. در نتیجه چنانچه کمبود امکانات و تجهیزات لازم در محیط بالینی را با یک برنامه‌ریزی مناسب جبران نماییم در کارآمد کردن دانشجویان تاثیر بسزایی خواهد داشت.کلیدواژه‌ها: مهارت‌های عملی، دانشجوی توانبخشی، عوامل تسهیل‌کننده، عوامل بازدارنده