تفاوت شدت درد، سطح ناتوانی عملکردی، پاسخ‌های ترس-اجتناب از حرکت و میزان فعالیت‌های تفریحی در دو گروه از بیماران مبتلا به کمردرد دارا و فاقد فعالیت‌های ورزشی نیازمند چرخش تنه و مفاصل ران

چکیده مقدمه: فاکتورهای متعددی در ارتباط با میزان ناتوانی‌های عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می‌باشند. مشاهده شده است، ترس-اجتناب از آسیب و حرکت یکی از مهمترین فاکتورهای افزایش دهنده ناتوانی‌های عملکردی از طریق کاهش فعالیت‌های فیزیکی در این بیماران می‌باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه سطح ناتوانی‌های عملکردی و ترس-اجتناب بین دوگروه از بیماران مبتلا به کمردرد با و بدون فعالیت‌های ورزشی و تفریحی اختصاصی بود.مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر39 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (15 آزمودنی دارای فعالیت‌های ورزشی و تفریحی اختصاصی نیازمند چرخش و24 آزمودنی فاقد فعالیت‌های ورزشی و تفریحی اختصاصی نیازمند چرخش تنه ومفاصل ران) شرکت داده شدند. سطح ناتوانی عملکردی، ترس-اجتناب، فعالیت‌های فیزیکی و تفریحی و شدت دردکمر تمامی آزمودنی‌ها توسط پرسش‌نامه‌ها اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: سطوح ناتوانی عملکردی و ترس-اجتناب در گروه دارای فعالیت‌های ورزشی و تفریحی اختصاصی به طور قابل ملاحظه کمتر از فاقد فعالیت‌های چرخشی بود (05/0 > p). اما سطح فعالیت‌های تفریحی در گروه دارای فعالیت های چرخشی بیشتر از گروه دیگر بود (05/0 > p). تفاوت قابل توجه ای بین دو گروه در مورد شدت درد کمر دیده نشد (05/0 < p).نتیجه‌گیری: شرکت کردن در فعالیت‌های تفریحی و ورزشی می‌توانند از طریق کاهش سطح ترس-اجتناب ازحرکت، سطح ناتوانی‌های عملکردی در بیماران مبتلا به کمردرد را کاهش دهند. همچنین تفاوت بین گروه‌های مبتلا به کمردرد می‌تواند نشان دهنده نیاز به گروه‌بندی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن در گروه‌های یکسان باشد.کلید واژه‌ها: کمردرد مزمن غیراختصاصی، ترس-اجتناب، فعالیت های فیزیکی تفریحی، شدت درد، ناتوانی عملکردی