بررسی تاثیر برنامه درمان نوای گفتار بر وضوح گفتار بیماران مبتلا به پارکینسون

چکیده مقدمه: پارکینسون یک بیماری نرولوژیک پیشرونده است، که برروی حرکات غیر گفتاری و جنبه های مختلفی از تولید گفتار اثر گذاشته و باعث بروز نقص در تنفس، آوا سازی، تولید و نوای گفتار شده و در مجموع منجر به کاهش وضوح گفتار و در نتیجه مختل شدن ارتباط می گردد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر برنامه درمان نوای گفتار بر وضوح گفتار سه بیمار مبتلا به پارکینسون است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر جز پژوهش های شبه تجربی از نوع مطالعات تک موردی و در قالب طرح aba چند خط پایه پلکانی بود. پس از تدوین برنامه درمان، جهت اجرای پژوهش سه بیمار مبتلا به پارکینسون به روش غیر تصادفی ساده و در دسترس جهت شرکت در پژوهش انتخاب و به مدت دوازده جلسه تحت درمان نوای گفتار قرار گرفتند.یافته‌ها: برنامه درمانی طراحی شده با 62/ ? 0cvr و 94/0 cvi = مورد تایید آسیب شناسان گفتار و زبان قرار گرفت. سپس نتایج حاصل از اجرای آن با استفاده از ترسیم نمودار، تحلیل چشمی، محاسبه اندازه اثر دی کوهن و درصد بهبودی مورد بررسی قرار گرفت. اندازه اثر در هر سه بیمار بیشتر از 8/0 بود و همه بیماران درصدی بهبودی بالینی به دنبال دریافت برنامه درمان نیز نشان دادند.نتیجه‌گیری: طبق نتایج بدست آمده، برنامه درمانی طراحی شده منجر به افزایش وضوح گفتار هر سه بیمار شده و نتایج درمانی آن به مدت سه الی چهار هفته نسبتا پایدار بوده است.کلیدواژه‌ها: پارکینسون، نوای گفتار، گفتار درمانی، وضوح گفتار