مقایسه کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی بر اساس توانایی راه رفتن کودکان

چکیده مقدمه: مطالعات بسیاری کاهش کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی را تحت تاثیرفعالیت‌های مراقبتی نشان داده‌اند اما بررسی ارتباط کاهش کیفیت زندگی این مادران با عوامل وابسته به کودک نظیر توانایی راه رفتن کودک فلج مغزی کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر توانایی راه رفتن کودکان فلج مغزی بر کیفیت زندگی مادران آن‌ها بود.مواد و روش?ها: این مطالعه‌ی علی-مقایسه ای در سال 1390در شهر تهران انجام شد که در آن 60 مادر دارای یک کودک فلج مغزی 4 تا 12 ساله در مطالعه شرکت کردند. جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه sf-36 استفاده شد و ارزیابی سطح 1 تا 5 مقیاسgmfcs کودکان فلج مغزی توسط کار درمانگر انجام شد. ارتباط میان متغیر از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی با کمک نرم‌افزارspss نسخه ی 16 بررسی شد.یافته‌ها: 24 مادر دارای کودک فاقد توانایی راه رفتن و 36 مادر کودک با توانایی راه رفتن در مطالعه شرکت کردند که میانگین و انحراف معیار سن بر حسب سال در مادران 02/6±79/33 و در کودکان 71/2± 11/ 7 بود. در نتیجه آنالیز داده‌ها دو گروه مادران نمره کلی کیفیت زندگی و ابعاد عملکرد اجتماعی، عملکرد جسمانی و سلامت عمومی با هم تفاوت معنی‏دار داشتند(05/0 p < ).بحث: مادران دارای کودکان فاقد توانایی راه رفتن مدت زمانی بیشتری را به مراقبت از کودک خود اختصاص می‌دادند و کیفیت زندگی پایین‌تری را نیز گزارش کردند. کلیدواژه‌ها: فلج مغزی، کیفیت زندگی، مادران کودکان فلج مغزی