تاثیر تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

چکیده مقدمه: کمردرد یا درد ستون فقرات شایع‏ترین عارضه عضلانی-استخوانی است. روش‏های متعددی برای درمان کمردرد وجود دارد ولی دستیابی به روشی مختصر، ساده و فشرده نیاز امروز جوامع صنعتی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثبات‏دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.مواد و روش‌ها: 20 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (10 زن و 10 مرد) با میانگین سنی4/3 ± 55/24 سال، میانگین قد 6/9 ± 15/164 و میانگین وزن04/5 ± 25/65 به مدت شش هفته برنامه تمرینی منتخب ثبات دهنده را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام دادند. میزان درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (vas) و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از oswestry disability index قبل و پس از شش هفته مداخله تمرینی اندازه گیری شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از shapiro–wilk testو میزان تغییرات درون گروهی با استفاده از dependent t-test محاسبه شد (05/0p < ). همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss21 انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان‏دهنده کاهش معنی‏دار در میزان درد، از 13/2 ±12/7 به 67/2 ± 75/3 در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پس از شش هفته تمرین ثبات‏دهنده منتخب بود (0001/0 > p ). همچنین نتایج بدست آمده از odi نشان‏دهنده بهبودی معنی‏دار در میزان ناتوانی عملکردی پس از انجام شش هفته مداخله تمرینی بود و از 42/15 ± 8/40 در پیش آزمون به 52/14 ±3/23 در پس-آزمون کاهش یافت (0001/0 > p ).نتیجه‌‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات منتخب ثبات‏دهنده با کاهش زمان هر جلسه تمرینی می‏تواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نقش به سزایی داشته باشد و باعث استفاده مداوم از آن‏ها در طول زندگی شود، لذا می‏توان از این پروتکل به عنوان جایگزینی برای تمرینات پرحجم و زمان‏بر استفاده کرد.کلید واژه‌ها: تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی، کمردرد مزمن غیراختصاصی، ناتوانی عملکردی، درد