بررسی اثربخشی رویکرد یکپارچگی حسی در درمان اختلال آپراکسی ساختاری کودکان اوتیسم بالای چهار سال شهر شیراز: یک مطالعه مقدماتی

چکیده مقدمه: آپراکسی یکی از اختلالات مطرح در کودکان اوتیسم است که همبستگی زیادی با آسیب‌های رفتاری و ارتباطی- اجتماعی این کودکان دارد. از میان انواع مختلف آپراکسی یکی از شایع‌ترین آن‌ها آپراکسی ساختاری است. از آنجایی که رویکرد یکپارچگی حسی به عنوان یکی از درمان‌های مرسوم برای این کودکان است لذا با توجه به مناقشه‌های موجود در خصوص کارآیی این رویکرد مطالعه‌ی حاضر به هدف بررسی اثربخشی رویکرد یکپارچگی حسی در درمان آپراکسی ساختاری کودکان اوتیسم طراحی گردید.مواد و روش?ها: این مطالعه از نوع شبه تجربی می باشد و در یکی از مدارس اوتیسم شهر شیراز در تابستان 1391 انجام شد. نمونه‌گیری به شیوه‌ی آسان از میان کودکان اتیسمی که خانواده هایشان مایل به همکاری بودند انجام شد. از میان 21 کودک واجد شرایط 11 نفر بطور تصادفی به گروه کنترل و 10 نفر به گروه مداخله اختصاص یافتند. کودکان گروه مداخله به مدت 20 جلسه تحت درمان با رویکرد یکپارچگی حسی قرار گرفتند و کودکان گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. برای اندازه‌گیری متغیر آپراکسی ساختاری کودکان از آزمون محقق ساخته block test استفاده شد. آزمون ancova برای ارزیابی نتایج استفاده شد.یافته‌ها: نتایج آماری تفاوت معنی‏داری را در بهبود آپراکسی ساختاری بین دو گروه کنترل و مداخله نشان نداد (2005/0 =f ،175/0 = p).بحث: از آنجایی که استفاده از رویکرد یکپارچگی حسی از اقبال زیادی در میان کاردرمانگران برخوردار است لذا با توجه به یافته‌ی این مطالعه توصیه می‌گردد چنانچه هدف درمانی برای کودک اتیسمی کاهش اختلال آپراکسی ساختاری کودک است علاوه بر استفاده از رویکرد یکپارچگی حسی از سایر رویکردهای درمانی نیز در خلال درمان استفاده شود تا از این طریق بتوان شانس اثر بخشی فرآیند درمان را بالا برد. کلیدواژه‌ها: اتیسم، رویکرد یکپارچگی حسی، آپراکسی ساختاری