بررسی اثر انواع بریس بر روی شاخص‌های تعادلی در والیبالیست های دارای مچ پای ناپایدار درجه یک و دو

چکیده مقدمه: هدف از این تحقیق بررسی اثر سه نوع بریس ) نیوپرینی ،ایرکست و بنددار) بر روی شاخص‌های تعادلی در والیبالیست های دارای مچ پای ناپایدار درجه یک و دو می‌باشد.مواد و روش‌ها: تحقیق از نوع پژوهشی اصیل می باشد. آزمودنی های این تحقیق 15 والیبالیست مرد در دامنه سنی 18 تا 25 سال باحداقل 3 سال سابقه بازی و دارای مچ پای ناپایدار درجه 1 و2 بودند. در طول مراحل تحقیق چهار بار(بدون بریس ، بریس نیوپرینی،بریس بنددار ، و بریس ایرکست) آزمون تعادل توسط دستگاه تعادلی بایودکس (تست تعادل ورزشکاران بر روی یک پا در سطح دشواری12) صورت گرفت. داده‌های تحقیق با استفاده از روش آماری آنالیز اندازه‌های مکرر یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شد و سطح معنی داری 95/0 با آلفای کوچکتر یا مساوی 05/0استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان شاخص کلی ثبات هنگام بکارگیری هر سه نوع بریس در مقایسه با شرایط عدم استفاده از بریس کاهش معنی-داری دارد، یا به عبارتی هر سه نوع بریس باعث بهبود تعادل می‌شوند. هنگام مقایسه سه نوع بریس، بریس نیوپرینی بهتر از دو نوع بریس دیگر عمل کرد. ولی در مقایسه دو نوع بریس بنددار و ایرکست اختلاف معنی‌داری بین این دو مشاهده نشد. به عبارتی در بهبود تعادل بریس نیوپرینی بهتر از بریس ینددار و ایرکست عمل می کند. اگرچه بریس بنددار تا حدودی بهتر از ایرکست عمل می کند اما این دو نوع بریس در بهبود تعادل اختلاف معنی دار با همدیگر نمی باشد.نتیجه‌گیری: : با استفاده از یافته های موجود می‌توان از بریس به عنوان روشی مناسب جهت بهبود تعادل در افراد دارای مچ پای ناپایدار و جهت پیشگیری از آسیب‌های لیگامانی استفاده کرد و برای افراد دارای ناپایداری درجه یک و دو استفاده از بریس نیوپرینی می تواند نتایج بهتری نسبت به استفاده از دو نوع بریس دیگر داشته باشد.کلید واژه‌ها: مچ پای ناپایدار ، بریس مچ پا،شاخص‌های تعادل ، کنترل تعادل