مقایسه نتایج آزمون فاصله در نویز در افراد بزرگسال با شنوایی هنجار و مبتلا به کم‌شنوایی انتقالی

چکیده مقدمه: کم‌شنوایی انتقالی سبب کاهش و تاخیر انتقال صدا در گوش میانی می‌شود. این مسیله می‌تواند انواعی از اختلالات پردازش شنوایی مرکزی را ایجاد کند که حتی پس از درمان مشکلات سیستم شنوایی محیطی هم‌چنان باقی بماند. یکی از جنبه‌های پردازش شنوایی مرکزی، پردازش زمانی است که نقش مهمی در درک گفتار دارد و شامل تفکیک، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است. در این مطالعه به منظور بررسی اثر کم‌شنوایی انتقالی بر توانایی تفکیک زمانی از آزمون فاصله در نویز استفاده شده است.مواد و روش?ها: پژوهش توصیفی-تحلیلی غیر مداخله‌ای حاضر روی 13 فرد با کم‌شنوایی انتقالی دوطرفه مختصر تا متوسط و 13 فرد با شنوایی هنجار در محدوده سنی50-20 سال با شرایط جنسی و سنی مشابه انجام گرفت. سپس آستانه تقریبی و درصد پاسخ‌های صحیح آزمون فاصله در نویز با آزمون‌های من‌ویتنی و ویلکاکسن بین دو گروه مقایسه شد.یافته‌ها: اثری از جنسیت و گوش آزمایشی بر نتایج آستانه تقریبی و درصد پاسخ‌های صحیح در دو گروه دیده نشد (05/0p > ). در حالی‌که گروه مبتلا به کم شنوایی انتقالی آستانه تقریبی بالاتر (003/0p=) و درصد پاسخ‌های صحیح کمتری نسبت به گروه با شنوایی هنجار (گوش راست 006/0p= و گوش چپ000/0p=) کسب کردند.نتیجه‌گیری: افزایش آستانه تشخیص فاصله و کاهش درصد پاسخ‌های صحیح در گروه مبتلا به کم‌شنوایی انتقالی نشان‌دهنده اثر کم‌شنوایی انتقالی بر فعالیت بخشی از مسیر سیستم شنوایی مرکزی و کاهش توانایی تفکیک زمانی شنوایی است.کلید واژه‌ها: کم‌شنوایی انتقالی، آزمون فاصله در نویز، تفکیک زمانی