تجارب و دیدگاه دانشجویان فیزیوتراپی از فرایندهای دوره آموزش بالینی: مطالعه کیفی

چکیده مقدمه: امروزه جایگاه آموزش بالینی در تربیت دانشجویان فیزیوتراپی بطور فزاینده‌ای در حال برجسته‌تر شدن است. برنامه‌ریزی صحیح در تربیت بالینی دانشجویان مستلزم کسب شناختی درست از تجارب دانشجویان می‌باشد. این پژوهش با هدف کسب شناختی بهتر از تجارب دانشجویان فیزیوتراپی از فرایندهای جاری در دوره آموزش بالینی انجام پذیرفته است.مواد و روش?ها: در این مطالعه کیفی، 21 نفر از دانشجویان سال آخر مقطع کارشناسی فیزیوتراپی بصورت نمونه‌گیری هدفمند به مشارکت در پژوهش دعوت و اطلاعات از طریق پنج جلسه بحث گروهی متمرکز جمع‌آوری شد. از روش کلایزی به عنوان راهنمای تجزیه و تحلیل استفاده و روایی یافته‌ها به روش مثلث‌سازی داده‌ها تامین گردیده است. یافته‌ها: پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها و طبقه‌بندی کدها، چهار مضمون شامل «آموزش و ارزشیابی بالینی»، «یادگیری بالینی»، «پذیرش بیمار» و «ارتباطات کارآموز در محیط» پدیدار گشت. مشارکت‌کنندگان طی این مطالعه بر مواردی مانند تعداد و تنوع کم بیماران، عدم اجرای سرفصل‌های کارآموزی و جمعیت زیاد گروه‌های کارآموزی تاکید داشتند.نتیجه‌گیری: بی‌توجهی به فرایندهای جاری در آموزش بالینی، تجربه بالینی کارآموز را متاثر می‌سازد لذا بهبود فرایندهای کارآموزی، تجربه بالینی موثرتری را فراهم می‌آورد. بالابردن غنای تجربه بالینی کارآموزان با تامین تنوع کافی بیمار در کارآموزی‌ها، افزایش دوره آموزش عملی و بالینی، تاکید بیشتر و عملی بر اجرای بهتر سرفصل‌های کارآموزی، تعدیل جمعیت دانشجویان در کارآموزی برای اثربخش‌تر شدن کارآموزی‌ها پیشنهاد می‌گردد.کلید واژه‌ها: آموزش بالینی، دانشجویان فیزیوتراپی، فرایندهای کارآموزی. تجربه زیسته