بررسی ارتباط بین امتیازات آزمون‌های غربالگری عملکردی با سابقه آسیب‌ دیدگی و تعیین نمره پیش‌بین غربالگری برای آسیب دیدگی

چکیدهمقدمه: اظهار نظر در مورد بازگشت به ورزش متعاقب برخی آسیب دیدگی‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین امتیازات آزمون‌های غربالگری عملکردی با سابقه آسیب دیدگی و تعیین نمره پیش‌بین غربالگری برای آسیب دیدگی بود.مواد و روش‌ها: جامعه آماری این تحقیق حدود 100 دانشجو (50 مرد و 50 زن) با میانگین سنی 12/2 ± 21/23 سال بودند. از آزمون‌های غربالگری حرکتی عملکردی (functional movement screening یا fms) شامل deep squat، گام برداشتن از روی مانع، lunge، تحرک‌پذیری شانه، بالا آوردن فعال پا، شنای پایداری تنه و پایداری چرخشی برای ارزیابی آزمودنی‌ها استفاده شد. همچنین تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی pearson، kappa، آزمون t و anova صورت گرفت. در نهایت داده‌ها توسط برنامه spss نسخه 17 و در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: بر طبق یافته‌ها، افراد بدون آسیب نمرات fms بهتری نسبت به افراد آسیب دیده داشتند. تفاوت در نمرات آزمون fms بین گروه‌های آسیب مچ پا و آسیب زانو با گروه بدون آسیب معنی‌دار بود. نمره cut-off برای آزمون‌های fms حدود 17 به دست آمد و استفاده از نسبت احتمال نشان داد که اگر ورزشکاری نمره کمتر از 17 در آزمون‌های fms کسب کند، حدود 7/4 برابر بیشتر از افراد دارای نمره بالاتر مستعد آسیب‌های اندام تحتانی می‌باشد.نتیجه‎گیری: نمرات آزمون‌های fms مدل اولیه و دقیق پیشگیری از آسیب را در اختیار مربیان قرار می‌دهد تا این‌که میزان بروز آسیب‌‌های اندام تحتانی را در ورزشکارانشان پیشگویی کنند. بنابراین نیاز است که مربیان تیم‌های دانشگاهی در زمینه پیشگیری از آسیب‌های ورزشی، هم‌راستا با آزمایش‌های پزشکی، آزمون‌های fms را نیز به عنوان یک ابزار معتبر به کار برند و سطح عملکردی ورزشکارانشان را بسنجند.کلید واژه‌ها: آزمایش‌های پیش از فصل مسابقات، آزمون‌های غربالگری عملکردی، ورزشکاران دانشگاهی