مقایسه توجه پایدار به محرک شنیداری و دیداری در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری و همتایان سالم

چکیدهمقدمه: کودکان مبتلا به اختلال یادگیری (learning disorders یا ld) در یک یا چند فرایند اساسی روانی دخیل در فهمیدن یا کاربرد زبان شفاهی یا کتبی اختلال نشان می‌دهند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه توجه پایدار به محرک شنیداری و دیداری در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری نامعین و همتایان سالم بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه 26 کودک دبستانی مبتلا به اختلال یادگیری نامعین و 40 کودک دبستانی سالم مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری داده‌ها، آزمون هوش wechsler کودکان (wechsler intelligence scale for children یا wisc) و آزمون عملکرد مداوم بینایی و شنیداری به کار برده شد. برای تحلیل آزمون‌ها نیز آزمون paired t یا wilcoxon و independent t یا mann-whitney توسط نرم‌افزار spss نسخه 16 مورد استفاده قرار گرفت.یافته‌ها: دو گروه در موضوع توجه پایدار بینایی یا خطای درجاماندگی (003/0 = p)، تفاوت میانگین خطای ارتکاب یا تکانشگری در برابر محرک دیداری و شنیداری (005/0 ? p) و میانگین زمان پاسخ به محرک دیداری و شنیداری (005/0 ? p) تفاوت معنی‌دار داشتند. یافته‌ها همچنین عدم تفاوت معنی‌دار (752/0 = p) را بین توجه پایدار شنیداری یا همان درجاماندگی در دو گروه نشان داد.نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد کودکان مبتلا به اختلال یادگیری دچار نقص توجه پایدار می‌باشند. همچنین گروه مبتلا در توجه انتخابی شنیداری و کنترل تکانشگری در برابر محرک شنیداری دچار نقصان بودند. در نهایت این‌که کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در برابر محرک‌های بینایی نسبت به نوع شنیداری بهتر عمل کردند، بنابراین استفاده از محرک بینایی در جلسات توان‌بخشی و آموزش این کودکان توصیه می‌شود.کلید واژه‌ها: اختلال یادگیری، توجه پایدار بینایی، توجه پایدار شنیداری، آزمون عملکرد مداوم