مقایسه استقامت عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی در زنان ورزشکار مبتلا و غیر مبتلا به سندرم درد پاتلافمورال

چکیدهمقدمه: گزارش شده است که راستای نامناسب اندام تحتانی و درد پاتلافمورال (patellofemoral pain یا pfp) مرتبط با ضعف عضلات ران می‌باشد. کنترل و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آن‌ها است. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه استقامت عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی در زنان ورزشکار مبتلا و غیر مبتلا به سندرم درد پاتلافمورال بود.مواد و روش‌ها: در تحقیق حاضر 30 ورزشکار زن مبتلا به سندرم درد پاتلافمورال با میانگین و انحراف استاندارد سنی 75/2 ± 60/21 سال، قد 073/0 ± 165 سانتی‌متر و وزن70/8 ± 70/60 کیلوگرم و 30 ورزشکار زن غیر مبتلا با میانگین و انحراف استاندارد سنی 63/2 ± 77/20 سال، قد 063/0 ± 164 سانتی‌متر و وزن66/6 ± 53/60 کیلوگرم در رشته‌های والیبال، بسکتبال و هندبال در سطح باشگاهی شرکت کردند. اندازه‌گیری استقامت عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی در چهار طرف با استفاده از آزمون‌های عملکردی mcgill شامل آزمون خم کردن تنه، آزمون باز کردن تنه (آزمون تعدیل شده biering-sorensen) و آزمون پل زدن به چپ و راست انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی independent t در برنامه spss نسخه 13 با سطح معنی‌داری 05/0 = p استفاده گردید.یافته‌ها: بین استقامت عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی در گروه مبتلا به سندرم درد پاتلافمورال و گروه غیر مبتلا تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0 = p) و بیشترین تفاوت بین دو گروه در استقامت عضلات ثبات دهنده قدامی تنه (عضلات شکم) مشاهده شد. با توجه به نتایج تحقیق احتمال می‌رود زنان جوان مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال دارای استقامت کمتری در عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی نسبت به زنان سالم باشند.نتیجه‎گیری: با توجه به نتایج تحقیق، تمرینات استقامتی عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی جهت پیشگیری و یا به عنوان یکی از اجزای درمان سندرم درد پاتلافمورال در افراد مشابه با شرایط و ویژگی‌های نمونه‌های تحقیق حاضر پیشنهاد می‌شود.کلید واژه‌ها: سندرم درد پاتلافمورال، ورزشکاران زن، عضلات ثبات دهنده کمری- لگنی، استقامت عضلانی