تاثیر تمرین دو تکنیک دست در کاراته بر کاهش حرکات کلیشه‌ای دست یک پسر اتیستیک خاص: پژوهش موردی

چکیدهمقدمه: رفتارهای کلیشه‌ای یکی از ویژگی‌های مهم کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم (autism) می‌باشد. این رفتارها با نقصان در فرایند یادگیری، اکتساب مهارت‌های اجتماعی، افرایش استرس در خانواده و رفتارهای خودآزار دهنده مرتبط می‌باشند. بنابراین درمان این رفتارها از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف اصلی از پژوهش حاضر، تاثیر آموزش دو تکنیک دست در کاراته بر بهبود حرکات کلیشه‌ای دست یک پسر اوتیستیک بود.مواد و روش‌ها: شرکت کننده پژوهش حاضر یک پسر 10 ساله مبتلا به اختلال اوتیسم بود. مرحله مداخله که در آن شرکت کننده به تمرین دو تکنیک رزمی دست (3 ماه، 36 جلسه) به همراه 14 کودک در روزهای زوج می‌پرداخت، قبل و بعد از دو مرحله خط پایه که بدون تمرین صورت می‌گرفت، اعمال گردید. فراوانی بروز حرکات کلیشه‌ای دست توسط مشاهده کننده در دوره‌های 15 دقیقه‌ای بلافاصله قبل و بعد از تمرین در حالی که شرکت کننده مشغول به فعالیت‌های منظم کلاسی بود، مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده همچنین در روزهای بدون تمرین در دوره‌های زمانی مشابه در تمامی مراحل انجام گرفت.یافته‌ها: آموزش دو تکنیک دست کاراته به کاهش 12/44 درصدی حرکات کلیشه‌ای دست کودک اوتیستیک منجر شد.نتیجه‎گیری: تمرین دو تکنیک دست در کاراته می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر حرکات کلیشه‌ای دست کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شود. بنابراین بر پایه یافته این پژوهش پیشنهاد می‌گردد شرکت در رشته‌های رزمی در برنامه‌ هفتگی کودکان مبتلا به اختلال ا‌وتیسم که دارای حرکت کلیشه‌ای دست هستند، قرار گیرد.کلید واژه‌ها: زوکی، گدان بارای، کاراته، اوتیسم، حرکات کلیشه‌ای