بررسی تاثیر استفاده هم‌زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی‌پلژی بزرگسال

چکیدهمقدمه: سکته مغزی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم‌ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی‌ترین عامل وابستگی در فعالیت‌های روزمره زندگی به شمار می‌آید. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده هم‌زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی‌پلژی بزرگسال بود.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله‌ای بود و نمونه‌گیری به صورت در دسترس از کلینیک‌های کاردرمانی و مراکز توان‌بخشی استان قزوین انجام شد. 26 بیمار 65-40 ساله سکته مغزی انتخاب شده و 3 روز در هفته به مدت 8 هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم‌زمان با 5 ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل آزمون‌های fugl-meyer و action research arm به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری paired t جهت تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. از نرم‌افزار spss نسخه 18 برای آنالیز داده‌ها استفاده گردید و سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: ارزیابی‌ها نشان دهنده بهبود معنی‌دار عملکرد اندام فوقانی (05/0 > p) بعد از استفاده هم‌زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود.نتیجه‎گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که استفاده هم‌زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می‌تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد.کلید واژه‌ها: تمرینات تکلیف محور، محدودیت درمانی اجباری، عملکرد اندام فوقانی، همی‌پلژی