بررسی تاثیر یک برنامه تمرینی بر اصلاح پای چرخش یافته به داخل (مطالعه مقدماتی)

چکیدهمقدمه: پای چرخش یافته به داخل یکی از ناهنجاری‌های رایج می‌باشد که با افتادگی استخوان ناوی و افزایش چرخش داخلی ران همراه بوده و ممکن است متاثر از عضلات ران باشد. هدف این تحقیق، بررسی اثر یک برنامه تمرینی بر اصلاح پای چرخش یافته به داخل بود.مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر 30 نفر آزمودنی مرد به صورت هدفمند (سن 07/2 ± 63/21 سال، وزن 62/7 ± 93/71 کیلوگرم و قد 52/7 ± 33/177 سانتی‌متر) که ناهنجاری پای چرخش یافته به داخل داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری شاهد و تجربی قرار گرفتند. با آزمون افتادگی استخوان ناوی، پای چرخش یافته به داخل آزمودنی‌ها اندازه‌گیری و افرادی که دارای افتادگی ناوی بیش از 10 میلی‌متر بودند وارد مطالعه گردیدند و میزان چرخش داخلی ران با گونیامتر اندازه‌گیری و ثبت گردید. همچنین قدرت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران با دیناموتر دستی اندازه‌گیری شد. سپس گروه تجربی، شش هفته و با تواتر سه جلسه در هفته برنامه تمرین قدرتی بر عضلات مذکور را اجرا نمودند و گروه شاهد فعالیت معمول خود را سپری نمود. بعد از اتمام 6 هفته، افتادگی استخوان ناوی آزمودنی‌ها، میزان چرخش داخلی ران و قدرت عضلات دوباره اندازه‌گیری شد. تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون‌های independent t و paired t برای اختلافات درون و بین گروهی اجرا گردید (05/0 ? p).یافته‌ها: در گروه تجربی با افزایش معنی‌دار قدرت عضلات ران، میزان چرخش داخلی ران و افتادگی استخوان ناوی آزمودنی‌ها کاهش یافت، اما در گروه شاهد تغییرات معنی‌داری مشاهده نگردید. در مقایسه، گروه تجربی کاهش معنی‌داری در میزان چرخش داخلی و پای چرخش یافته به داخل نسبت به گروه شاهد داشت.نتیجه‎گیری: نتایج تحقیق بیانگر این بود که با افزایش قدرت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران و با استفاده از مداخله تمرینی می‌توان از شدت پای چرخش یافته به داخل پیشگیری نموده و آن را اصلاح نمود.کلید واژه‌ها: پای چرخش یافته به داخل، چرخش داخلی ران، برنامه تمرین قدرتی، افتادگی استخوان ناوی