بررسی ارتباط بین افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی

چکیدهمقدمه: سکته مغزی از علل عمده بروز معلولیت بوده، در خیلی از موارد منجر به افسردگی پس از سکته می‌گردد، که اثرات منفی شدیدی را بر کیفیت زندگی مبتلایان به‌ همراه دارد. افسردگی پس از سکته و کیفیت زندگی ممکن است تاثیراتی متقابل بر هم داشته باشند (هر کدام باعث تشدید دیگری و بدتر شدن وضع بیمار شود). با توجه به این که تاکنون تحقیقات زیادی در این خصوص صورت نگرفته است، از این رو لازم است که ارتباط بین افسردگی و کیفیت زندگی در این بیماران مورد ارزیابی قرار گیرد.مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ای مقطعی، ارتباط بین افسردگی پس از سکته و کیفیت زندگی در بیمارانی که در بیش از شش ماه از سکته آن‌ها می‌گذشت، بررسی گردید. آزمودنی‌ها از بیماران مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به دو مرکز توان‌بخشی بیماران سرپایی در تهران، مرکز رفیده و مرکز تبسم بودند. برای ارزیابی کیفیت زندگی از پرسش‌نامه کیفیت زندگی 36sf- و برای بررسی خلق بیماران از پرسش‌نامه بک (bdi) استفاده شد. در مجموع 40 بیمار مبتلا به سکته مغزی (21 مرد و 19 زن) با میانگین سنی 5/3 ± 5/61 سال که به طور میانگین 5/3 ± 7/8 ماه از سکته آن‌ها می‌گذشت، ارزیابی شدند.یافته‌ها: در حدود 4/70 درصد از افراد، دارای افسردگی بودند. بیماران افسرده به طور معنی‌داری در تمامی معیارهای تست 36sf- دارای نمره پایین‌تر بودند. یک همبستگی معکوس و منفی قوی بین افسردگی پس از سکته و کیفیت زندگی وجود داشت؛ به طوری که در تمامی خرده آزمون‌های کیفیت زندگی ضرایب همبستگی در سطح 001/0 > p معنی‌دار بودند.نتیجه‎گیری: بخش قابل ملاحظه‌ای از بیماران مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به کلینیک‌های توان‌بخشی دچار افسردگی پس از سکته هستند، که این افسردگی تاثیری منفی و شدید بر کیفیت زندگی آن‌ها دارد. بنابراین لازم است که در آینده تحقیقات بیشتری بر روی افسردگی صورت گرفته است تا رابطه آن با کیفیت زندگی مشخص‌تر گردد.کلید واژه‌ها: سکته، افسردگی پس از سکته، کیفیت زندگی.