بررسی میزان کارایی پروتزهای اندام فوقانی در انجام فعالیت‌های مختلف در افراد آمپوته اندام فوقانی

چکیدهمقدمه: افراد قطع عضو اندام فوقانی با کاهش چشمگیر توانایی در انجام فعالیت‌های خود رو به رو هستند. برای جبران این امر از انواع مختلف پروتز استفاده می‌شود، که مطابق با مکانیزم حرکتی ممکن است کازمتیک، مکانیکال و یا مایو‌الکتریک باشند. متاسفانه بر خلاف تلاش‌های فراوان در زمینه افزایش کارایی پروتزهای اندام فوقانی، میزان موفقیت افراد در به کار بردن پروتز، پایین می‌باشد‍‍. از این رو در این تحقیق سعی بر آن است تا میزان کارایی پروتزها با توجه به انواع فعالیت مورد بررسی قرار گرفته، ارتباط آن با نوع پروتز، سمت قطع عضو و سطح قطع عضو تعیین گردد.مواد و روش‌ها: تعداد 76 نفر از آمپوته‌های اندام فوقانی در استان‌های تهران، اصفهان و شیراز که به مراکز ارتوپدی فنی مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. فاکتورهایی همچون میزان توانایی افراد در انجام فعالیت‌های مختلف، سن فرد، طرف قطع عضو، سطح قطع عضو انتخاب گردید.یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بر خلاف سیستم حرکتی به کار گرفته در پروتز، اکثر افراد از پروتز خود فقط در حد یک تکیه گاه استفاده می‌کنند. میزان توانایی آمپوته‌های اندام فوقانی در انجام فعالیت‌های مختلف همانند رانندگی کردن و نیازهای شخصی از فعالیت‌های دیگر بیشتر بود. گر چه انتظار می‌رفت که پروتزهای مکانیکال نیازهای فرد را بهتر برآورده سازند، با این حال در خیلی از سطوح قطع عضوی تفاوت ملموسی مشاهده نشد (1/0 = (p.نتیجه‎گیری: از میان فاکتورهای مختلفی که می‌تواند بر میزان کارکرد پروتزهای اندام فوقانی اثر‌‌گذار باشد، تاثیر آموزش در استفاده از پروتز از اهمیت به سزایی برخوردار است. پیشنهاد می‌شود که از تکنیک‌های جدید و مواد مناسب‌‌تر جهت بالا بردن کارایی پروتز‌ها در این نوع از آمپوته‌ها استفاده گردد.کلید واژه‌ها: پروتز اندام فوقانی، کارایی، سمت قطع عضو.