بررسی ارتباط مولفه P100 در پتانسل برانگیخته بینایی با اختلال خواندن در بین کودکان دبستانی

چکیدهمقدمه: اختلال رشدی خواندن نوعی از نقص در خواندن و نوشتن استکه در آن فرد مبتلا دارای هوش طبیعی است و از مشکلات آموزشی و یا عاطفی رنج نمی‌برد. با وجود عوارض روانی و پیامدهای ناشی از عدم توانایی کافی در خواندن و نوشتن در زندگی فردی و اجتماعی مبتلایان، علت‌شناسی آن به طور کامل مشخص نیست و روش‌های تشخیصی بیولوژیک برای آن پیدا نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه میانگین دامنه و دیرش موج p100 در دو گروه دیس‌ لکسیک و غیر دیس ‌لکسیک و دو حالت مختلف محرک بینایی و استفاده از vep جهت تشخیص دیس ‌لکسیا بوده است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی- مقطعی بود، که 20 کودک دیس ‌لکسیک و 20 کودک غیر دیس ‌لکسیک از پایه‌های دوم تا پنجم دبستان‌های شهر اصفهان را مورد بررسی قرار داد که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. تمام افراد در دو حالت مختلف تمایز محرک بینایی تحت آزمون vep قرار گرفتند. افراد دیس‌ لکسیک به وسیله آزمون سیاهه خواندن مورد شناسایی قرار گرفته بودند.یافته‌ها: کاهش تمایز سبب افزایش معنی‌دار دیرش موج p100 در تمام افراد شد، ولی مقایسه بین گروهی معنی‌دار نبود. اما کاهش تمایز سبب کاهش ناچیز دامنه موج p100 در افراد غیر دیس‌ لکسیک و افزایش دامنه در افراد دیس ‌لکسیک شد. تفاوت‌های بین فردی و بین گروهی دامنه موج p100 معنی‌دار نبود.نتیجه‎گیری: با توجه به آن که تغییر تمایز محرک بینایی در آزمون vep سبب تفاوت معنی‌دار بین گروه‌ها نشد، روش مناسبی برای تشخیص دیس‌ لکسیا نمی‌باشد. همچنین به دلیل آن‌ که افراد دیس‌ لکسیک در تمام شرایط برگزاری آزمون، عملکردی مشابه یا بهتر از غیر دیس ‌لکسیک‌ها داشتند، نظریه نقص مگنوسلولار در دیس‌ لکسیک‌ها تایید نمی‌شودکلید واژه‌ها: دیس‌ لکسیا، vep، مگنوسلولار.