نیمرخ ناهنجاری‌های بدنی (استخوانی) ورزشکاران پرورش اندام

چکیدهمقدمه: ناهنجاری‌های وضعیتی اغلب به دلیل استفاده غیر استاندارد از بدن حاصل می‌شود؛ به طوری که نه تنها باعث بدشکلی بدن می‌گردد، بلکه عوارض بسیاری نیز به دنبال دارد. هدف از این تحقیق بررسی نوع و میزان ناهنجاری‌های بدنی در ورزشکاران رشته پرورش اندام بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش، ناهنجاری‌های وضعیتی تعداد 118 نفر از ورزشکاران رشته پرورش اندام به وسیله صفحه شطرنجی و درج در فرم ارزیابی مورد بررسی قرار گرفت. از مجذور خی برای آنالیز داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: در کل تعداد 874 ناهنجاری وضعیتی در 118 بدنساز مورد مطالعه مشاهده شد. به طور میانگین هر ورزشکار حدود 5/7 ناهنجاری داشت. در خصوص نوع ناهنجاری، چرخش داخلی شانه شایع‌ترین نوع ناهنجاری بود (4/10 درصد) و بعد از آن لوردوز کمری (61/9 درصد)، تیلت قدامی لگن (65/8 درصد)، شانه افتاده (23/8 درصد)، کایفوز (78/7 درصد) متداول‌ترین ناهنجاری‌ها بودند. اختلاف معنی‌داری بین میزان ناهنجاری‌های تنه و سر با اندام فوقانی (01/0 > p) و اندام تحتانی (05/0 > p) مشاهده شد، اما بین میزان ناهنجاری‌های اندام تحتانی و فوقانی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 > p).بحث: به طور کلی میزان ناهنجاری‌ها در ورزشکاران رشته پرورش اندام بالا بود. این مساله زنگ خطری برای ورزشکاران این رشته ورزشی محسوب می‌شود و باید در مطالعات آتی دلایل بروز این ناهنجاری‌ها بررسی گردد. از این رو مربیان باید تمهیداتی بیندیشند که میزان این ناهنجاری‌ها را کاهش دهند.کلید واژه‌ها: ناهنجاری وضعیتی، ورزشکاران پرورش اندام.