تاثیر تمرینات پیلاتس و کینزیوتیپ بر درد و ناتوانی عملکردی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

چکیدهمقدمه: کمردرد مزمن یک مشکل رو به رشد در بسیاری از جوامع است، اما در مورد مناسب‌ترین مداخله درمانی توافقی وجود ندارد. به تازگی تمرینات پیلاتس که روشی برای سلامتی ذهن و جسم می‌باشد به عنوان یک روش بازتوانی پذیرفته شده است. همچنین یکی دیگر از روش‌های درمانی جدید کینزیوتیپینگ (kinesio taping) می‌باشد که ادعا می‌شود قادر به کاهش درد، تورم و اسپاسم عضلانی است و در ارتوپدی، طب ورزشی و توان‌بخشی عصبی- عضلانی متداول شده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس و کینزیوتیپ بر شدت درد و ناتوانی عملکردی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.مواد و روش‌ها: 24 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با میانگین سنی 82/6 ± 54 سال به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند. گروه اول تمرینات پیلاتس را انجام دادند و گروه دوم با استفاده از کینزیوتیپ، نواربندی (taping) شدند. طول مدت درمان برای هر دو گروه 6 هفته بود. از مقیاس vas (visual analog scale) برای ارزیابی تغییرات شدت درد و از مقیاس ناتوانی عملکردی quebec (quebec functional disability scale) جهت ارزیابی ناتوانی عملکردی استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری با سطح معنی‌داری 050/0 > p استفاده گردید.یافته‌ها: بهبود معنی‌داری در شدت درد و ناتوانی عملکردی در هر دو گروه پس از درمان دیده شد (001/0 > p). از طرف دیگر، مقایسه داده‌ها پس از مداخله اختلاف معنی‌داری در شدت درد بین دو گروه را نشان داد (001/0 > p)، اما اختلاف معنی‌داری از نظر ناتوانی عملکردی بین دو گروه دیده نشد (188/0 = p).نتیجه‎گیری: تمرینات پیلاتس نسبت به کینزیوتیپ، اثرات بهتری را در کاهش درد و افزایش سطح عملکرد مبتلایان به کمردرد مزمن غیر اختصاصی ایجاد می‌کند.کلید واژه‌ها: پیلاتس، کینزیوتیپ، کمردرد مزمن غیر اختصاصی، ناتوانی عملکردی