توصیف برخی ساختارهای زبانی در داستان‌گویی کودکان 4 ساله سالم شهر اصفهان و ارتباط آن با جنس بر اساس پروتکل ارزیابی داستان‌گویی

چکیدهمقدمه: مهارت داستان‌گویی کودکان به عنوان یک پایه مهم و پیش‌بینی کننده اکتساب مهارت‌های خواندن، نوشتن، تحصیلی و اجتماعی است. ارزیابی داستان رویکردی غنی برای توصیف رشد زبان در محیط‌های اولیه کودکی می‌باشد. این پژوهش با هدف، توصیف برخی از ساختارهای زبانی در داستان‌گویی کودکان 4 ساله سالم و ارتباط آن با جنس بر اساس پروتکل ارزیابی داستان‌گویی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، برخی از ساختارهای زبانی 126 کودک فارسی زبان 4 ساله سالم شهر اصفهان، در داستان‌گویی خودانگیخته با کمک یک کتاب مصور بر اساس شیوه پروتکل ارزیابی داستان‌گویی مورد بررسی قرار گرفتند. پایایی‌های درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی بین نمره‌گذاری همزمان از روی نمونه صوتی ضبط شده و نمونه نسخه‌نویسی شده، نیز انجام شد.یافته‌ها: ساختارهای زبانی مورد نظر در داستان‌های اغلب کودکان وجود داشت. بیشترین رخداد مربوط به صورت ملکی اسم و کمترین استفاده از کاربرد مجازی اسم بود. نمرات پایایی‌های درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی بین نمره‌گذاری همزمان از روی نمونه صوتی ضبط شده و نمونه نسخه‌نویسی شده بین 53/0 تا 00/1 بود. در نمره نهایی و نمرات هر یک از ساختارهای زبانی، تفاوت معنی‌داری بین دختران و پسران وجود نداشت.نتیجه‎گیری: داده‌های مطالعات گذشته در مورد دامنه میانگین طول گفته در سنین مختلف و نتایج ذکر شده از ارتباط بین میانگین طول گفته و رشد ساختارهای نحوی زبان در محدوده سنی مورد نظر، با یافته‌های تحقیق حاضر تطابق داشت.کلید واژه‌ها: داستان‌گویی، زبان، پروتکل ارزیابی داستان‌گویی، کودکان نوع مقاله: پژوهشی