اثربخشی برنامه توان‌بخشی روانی- حرکتی بر بهبود مهارت‌های روانی- حرکتی دانش‌آموزان دبستانی عقب مانده ذهنی آموزش‌پذیر

چکیدهمقدمه: مهارت‌های روانی- حرکتی نقش مهمی در یادگیری تحصیلی و جنبه‌های رشد کودکان دارد. بر همین مبنا هدف از پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی برنامه توان‌بخشی روانی- حرکتی بر بهبود مهارت‌های روانی- حرکتی دانش‌آموزان دبستانی عقب مانده ذهنی آموزش‌پذیر بود.مواد و روش‌ها: جامعه آماری این تحقیق را دانش‌آموزان دختر دبستانی عقب مانده ذهنی آموزش‌پذیر شهر اصفهان تشکیل دادند که از میان آنان 30 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. روش پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد بود. ابزار پژوهش مقیاس رشد حرکتی lincoln-oseretsky بود. داده‌ها در سطح توصیفی با میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با آزمون آماری ancova مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.یافته‌ها: برنامه توان‌بخشی روانی- حرکتی بر بهبود مهارت‌های روانی- حرکتی موثر بود (001/0 > p). همچنین این برنامه بر برخی از مولفه‌های روانی- حرکتی مانند مهارت انگشتان، راه رفتن عقب عقب نیز تاثیر داشت (05/0 > p).نتیجه‎گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت‌های روانی- حرکتی به عنوان بخش ضروری و اصلی برنامه روزانه این کودکان می‌تواند نتایج پرثمرتری برای آن‌ها به همراه داشته باشد.کلید واژه‌ها: توان‌بخشی روانی- حرکتی، مهارت‌های روانی- حرکتی، دانش‌آموزان عقب مانده ذهنی آموزش‌پذیرنوع مقاله: پژوهشی