آسیب کاربرد شناختی زبان: پژوهش موردی

چکیدهمقدمه: کودکان دارای آسیب کاربرد شناختی زبان در کاربرد زبان متناسب با سن و موقعیت مشکل دارند. در مطالعه حاضر به ارزیابی و درمان یک کودک دارای آسیب کاربرد شناختی زبان پرداخته شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه از روش جمع‌آوری اطلاعات مشاهده‌ای استفاده شد. سپس دو فرم نیمرخ شریک ارتباطی و مقیاس نمره‌دهی مهارت‌های کاربرد شناختی کودک تکمیل شد. توجه به نتایج حاصل از دو فرم، مداخله درمانی مناسب انتخاب شد.یافته‌ها: پس از ارایه درمان و مشاورات به والدین جهت بهبودی مهارت‌های مکالمه‌ای و کاربرد کنش‌های گفتاری، نمره کودک در مقیاس نمره‌دهی کاربرد شناختی به طور معنی‌داری افزایش یافت. همچنین توانایی کودک در مهارت‌های مکالمه‌ای به طور متوسط 3-2 نمره افزایش یافت. نتیجه‎گیری: درمان انتخاب شده در این مطالعه شبیه مطالعه richardson و klecan- aker، متمرکز بر مهارت‌های کاربرد شناختی زبان بود. این جنبه زبانی به عنوان یک کل در نظر گرفته شد نه به عنوان بخشی از درمان، در نتیجه، تشخیص مناسب اختلال در تصمیم‌گیری جهت ارزیابی و انتخاب برنامه درمانی مناسب موثر است.