تاثیر دو، چهار و شش هفته بی‌تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو

چکیدهمقدمه: کنترل وضعیت (posture) یکی از اجزای اصلی اغلب فعالیت‌های بدنی و فاکتور مهمی برای عملکرد مهارت‌های ورزشی می‌باشد. با مروری بر مطالعات گذشته، مشاهده می‌شود که نتایج ضد و نقیضی در مورد تاثیر برنامه‌های تمرینی مختلف و بی‌تمرینی پس از آن بر کنترل وضعیت وجود دارد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر دو، چهار و شش هفته بی‌تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت در مردان دانشجو بود.مواد و روش‌ها: تعداد 20 نفر دانشجو با میانگین و انحراف استاندارد سنی 35/3 ± 2/23 سال، قد 44/5 ± 5/171 سانتی‌متر و وزن 75/7 ± 48/74 کیلوگرم بدون سابقه آسیب در دو سال گذشته در تحقیق حاضر شرکت کردند. برای برآورد کنترل وضعیت آزمودنی‌ها از آزمون sebt (star excursion balance test) استفاده شد. پس از اجرای پیش‌آزمون و تشریح نحوه اجرای تمرینات، آزمودنی‌ها به مدت شش هفته و سه روز در هفته تمرینات پلایومتریک را اجرا کردند. پس از اتمام دوره تمرین پس‌آزمون اول sebt اخذ شد. پس از آن آزمودنی‌ها به مدت شش هفته بدون اجرای تمرینات منظم تحت نظر بودند. در طول دوره بی‌تمرینی و با فاصله دو هفته‌ای پس‌آزمون‌های بعدی sebt به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آمار توصیفی و آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری و آزمون تعقیبی tukey استفاده شد (05/0 ? p).یافته‌ها: اعمال یک دوره تمرین پلایومتریک تاثیر معنی‌داری بر افزایش کنترل وضعیت دارد (001/0 ? p). همچنین اعمال دوره بی‌تمرینی تنها در پس‌آزمون چهارم (پس از شش هفته بی‌تمرینی) بر کاهش فاصله دست‌یابی در آزمون sebt معنی‌دار بود (01/0 ? p). نتیجه‎گیری: افزایش کنترل وضعیت پس از دوره تمرین را می‌توان به افزایش سرعت هدایت عصبی، افزایش قدرت عضلانی و نیز افزایش هماهنگی بین عضلات موافق و مخالف نسبت داد. همچنین کاهش توانایی کنترل وضعیت پس از دوره بی‌تمرینی را می‌توان به کاهش قدرت عضلانی و نیز کاهش هماهنگی عضلانی نسبت داد.