مقایسه تراکم استخوانی مهرهای L2-L4 شناگران ایرانی با هم‌ردیفان خارجی

چکیدهمقدمه: تحقیقات نشان داده‌اند که ورزشکارانی که در ورزش‌های بدون تحمل وزن از قبیل شنا فعالیت می‌کنند، دارایbmd کمتری در مهره‌های کمری و اندام تحتانی هستند. اعمال نیروی گرانشی اثر مکانیکی مثبتی ایجاد می‌کند که در بهبود و نگه‌داری جرم استخوان نقش دارد. هدف این تحقیق مقایسه تراکم استخوانی مهره‌های 4l-2l شناگران ایرانی با هم‌ردیفان خارجی است.مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های این پژوهش تعداد 12 نفر از شناگران مرد حرفه‌ای با میانگین سن (3/3 ± 24 سال)، قد (5/2 ± 175 سانتی‌متر)، وزن (1 ± 82 کیلوگرم) و همچنین 14 نفر شناگر نخبه مرد خارجی با میانگین سن (3/6 ± 22 سال)، قد (7/2 ± 182 سانتی‌متر) و وزن (10/2 ± 72 کیلوگرم) بودند که میزان میانگین تراکم استخوان دو گروه با هم مقایسه شدند. ورزشکاران حداقل دارای 5 سال سابقه ورزشی مستمر و از سلامت کامل برخوردار بودند. از دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان (dexa یا dual energy x-ray absorption)، برای سنجش میزان تراکم مهره‌های (l2، l3، l4) و از ترازو و قدسنج جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها از طریق آزمون آماری مقایسه میانگین تک نمونه‌ای (آزمون t) و ضریب همبستگی pearson تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: میزان تراکم استخوانی مهره‌های کمر در نمونه‌های ایرانی (2g.cm 04/0 ± 02/1) کمتر از نمونه‌های خارجی (2g.cm 16/0 ± 16/10) بود (001/0 > p). نتیجه‎گیری: با توجه به اهمیت تراکم استخوان در مهره‌های کمر در شناگران و کاهش چشم‌گیر این تراکم در شناگران ایرانی در مقایسه با نمونه‌های خارجی پیشنهاد می‌شود که این تمرینات با تمرینات همراه با تحمل وزن در خشکی به همراه تغذیه سرشار از لبنیات جبران شود.کلید واژه‌ها: تراکم استخوانی، مهره‌های کمری، شناگر، پوکی استخوان.