مروری بر یافته‌های پژوهشی مربوط به کشش استاتیکی بر روی افراد سالم

کشش یکی از قدیمی‌ترین روش‌های درمانی است که در بین فرهنگ‌های باستانی دارای جایگاه ویژه‌ای بوده است. این روش در کنار روش‌های دستی دیگر شامل ماساژ و جااندازی مفاصل، جز آموزش‌های سنتی طب قدیم به شمار می‌آمده است. امروزه پژوهش‌های وسیعی در خصوص تاثیرهای این روش دستی بر روی گروه‌های عضلانی مختلف در بیماران و همچنین افراد سالم ورزشکار انجام پذیرفته است. همچنین روش‌های گوناگونی جهت اعمال کشش بر بافت‌های بدن تعریف شده است. یکی از این روش‌ها، کشش ایستا یا استاتیکی است که به ویژه در دهه‌های اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. گر چه در مجموع می‌توان از نتایج این پژوهش‌ها پی برد که کشش استاتیکی اثرات طولانی مدتی بر تحرک مفاصل و کاهش مقاومت بافتی داشته است و جهت ماندگاری اثرات کشش بر بافت‌ها، نیاز به صرف زمان حدوداً دو ماهه می‌باشد؛ لیکن هدف از این نوشتار بررسی جزییات مبتنی بر پژوهش‌هایی است که در ارتباط با کشش استاتیکی بر روی افراد سالم طی سه دهه اخیر انجام پذیرفته است. شاید در کنار هم قرار گرفتن برخی از یافته‌های پژوهشی بتواند تصمیم‌گیری در خصوص اعمال کشش بر ماهیچه‌های مختلف را برای درمانگران ساده‌تر سازد.