مقایسه دو روش درمان دستی و تیپینگ در بیماران مبتلا به استیوآرتریت زانو

مقدمه: استیوآرتریت مفصل زانو یکی از شایع‌ترین بیماری‌های تخریبی به خصوص در افراد کهن‌سال است، که منجر به درد و ناتوانی قابل ملاحظه‌ای می‌شود. روش‌های مختلفی برای درمان استیوآرتریت پیشنهاد می‌شود. در مطالعه حاضر از بین درمان‌های ارایه شده دو روش درمان دستی و تیپینگ با هم مقایسه شده است.مواد و روش‌ها: این تحقیق بر روی 36 بیمار میان‌سال (65/6 ± 31/50) مبتلا به استیوآرتریت زانو به روش نمونه‌گیری آسان انجام شد. کلیه بیماران بیش از یک سال درد زانو داشتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 درمان تیپینگ و گروه 2 درمان دستی. هر گروه قبل از درمان‌های مورد نظر، فیزیوتراپی روتین شامل اولتراسوند و تنس دریافت کردند. درمان در گروه تیپینگ در 6 جلسه و درمان دستی در 10 جلسه هر دو به مدت دو هفته انجام شد. درد بر اساس مقیاس numerical rating scale (nrs) و سطح توانایی عملکردی بیمار با استفاده از پرسش‌نامه western ontario mc master universities osteoarthritis (womac) قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزیابی شد. (آزمون paired t-tests جهت مقایسه قبل و بعد از درمان و آزمون independent t-test جهت مقایسه دو گروه درمانی مورد استفاده قرار گرفت).یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در کلیه متغیرها (به جز خشکی مفصلی) پس از انجام دو روش درمانی مشاهده شد (001/0 > p). در بررسی خشکی مفصلی در گروه تیپینگ قبل و بعد از درمان اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (323/0 = p). مقایسه نتایج دو گروه نشان داد که درمان‌های دستی در کاهش علایم استیوآرتریت موثرتر بوده است (05/0 > p). نتیجه‎گیری: هر دو روش درمان دستی و تیپینگ در بهبود بیماران استیوآرتریت موثر بودند، اما درمان دستی نسبت به تیپینگ روش بهتری جهت کاهش درد و ناتوانی بیماران بوده است. درمان دستی روشی غیر تهاجمی، بدون عوارض و ارزان جهت درمان محافظه کارانه ساییدگی زانو می‌باشد.