تاثیر الگوی اصلاح شده حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری بر کارکرد دستی کودکان دچار فلج مغزی نیمه بدن بر مبنای سطوح International classification of functioning (ICF)

چکیدهمقدمه: از دیدگاه طبقه‌بندی بین‌المللی کارکرد، ناتوانی و سلامت (international classification of functioning, disability and health یا icf)، فلج مغزی با نقص‌های ساختار و کارکرد بدنی، محدودیت قابل توجه در فعالیت‌ها و مشارکت در نقش‌های اجتماعی همراه است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر روش اصلاح شده حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری بر اساس سطوح icf بوده است.مواد و روش‌ها: این پژوهش با طرح کارآزمایی کنترل شده تصادفی (یک‌سو کور و طرح دو عاملی)، بر روی 28 شرکت کننده که بر اساس ملاک‌های ورود و کنارگذاری در دو گروه حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری و گروه شاهد قرار گرفتند، انجام شد. مداخله در گروه حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری به صورت 6 ساعت در روز، در طی 10 روز انجام شد. گروه شاهد از درمان رایج کاردرمانی استفاده می‌کردند. به منظور مقایسه بین دو گروه از آزمون independent-samples t test برای اختلاف نمرات و برای بررسی تاثیر هر روش از آزمون paired-samples t test استفاده شد.یافته‌ها: بر اساس سطوح icf در سطح ساختار و کارکرد بدنی در متغیرهای تون عضلانی شانه، دامنه حرکتی غیر فعالانه مچ دست و ساعد بین دو گروه اختلاف معنی‌داری دیده شد (05/0 > p). همچنین در سطوح فعالیت و مشارکت نیز تفاوت‌هایی در متغیرهای چیره‌دستی، هماهنگی دوطرفه، هماهنگی اندام فوقانی و ادراک والدین (فراوانی و کیفیت) دیده شد. نتیجه‎گیری: از یافته‌های پ‍ژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری نمود که حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری نسبت به سطح کارکرد و ساختار بدنی بر سطوح فعالیت و مشارکت تاثیر مطلوب‌تری داشته است. این موضوع ممکن است به عواملی نظیر تکلیف مدار بودن روش، طول دوره و انگیزش مرتبط باشد. این مساله حاکی از آن است که حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری در مقایسه با برخی روش‌ها ( روش‌های فرایند مدار) تاثیر بهنگام‌‌تری بر عملکرد روزمره و کیفیت زندگی کودکان به جای می‌گذارد.کلید واژه‌ها: حرکت‌درمانی با محدودیت اجباری، فلج مغزی، کارکرد دستی