اثر دو شدت حسی و حرکتی تحریک الکتریکی کاتدی بر پتانسیل آسیب و ویژگی‌های بیومکانیکی زخم حاد تمام ضخامت پوستی در موش صحرایی

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی اثر شدت جریان حسی و حرکتی تحریک الکتریکی کاتدی بر پتانسیل آسیب، بسته شدن سطح زخم و ویژگی‌های بیومکانیکی بافت ترمیم شده بود.مواد و روش‌ها: 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد اسپراگ دالی با وزن 400-300 گرم به صورت تصادفی در سه گروه شاهد، تحریک شدت حسی و شدت حرکتی قرار گرفتند. برش تمام ضخامت پوستی به طول 5/2 سانتی‌متر در ناحیه پشتی حیوان ایجاد شد. در گروه تحریک حسی، جریان مستقیم با شدت 600 میکروآمپر و در گروه تحریک حرکتی، جریان تک فاز با پالس‌های مربعی یک سویه، عرض پالس 300 میکروثانیه و شدت 2/3-5/2 میلی‌آمپر به مدت یک ساعت و یک روز در میان تا 21 روز اعمال گردید. سطح زخم و پتانسیل تفاضلی پوست از روز اول و سپس یک روز در میان اندازه‌گیری شد. در روز 21 تست کششی یک محوری انجام شد و تنش، کرنش، مدول الاستیک، و سطح زیر منحنی نیرو- تغییر شکل محاسبه شد.یافته‌ها: پتانسیل پوست در گروه تحریک حسی و شاهد در روز 15 و در گروه تحریک حرکتی در روز 17 به سطح طبیعی رسید. سطح زخم در گروه تحریک حسی در روز 15 و در گروه تحریک حرکتی و شاهد در روز 17 ترمیم به طور کامل بسته شد. تفاوت معنی‌داری در پارامترهای بیومکانیکی بافت ترمیم شده بین سه گروه مشاهده نشد (05/0 > p). نتیجه‎گیری: شدت جریان حرکتی بر خلاف تصور، تاثیر بیشتری بر پارامترهای بیومکانیکی بافت ترمیم شده نداشت. به نظر می‌رسد تغییر محیط مکانیکی ایجاد شده با اعمال تحریک الکتریکی، نتوانسته است نقش تنش‌ها و کرنش‌های طبیعی روزانه را که به بافت وارد می‌شود، بازسازی نماید و موجب بلوغ زودهنگام فیبرهای کلاژن و پیوندهای درون و بین مولکولی شود.کلید واژه‌ها: تحریک الکتریکی کاتدی، شدت حرکتی، شدت حسی، قدرت کششی، پتانسیل آسیب