مقایسه اثر تمرینات ثباتی و مکنزی بر روی درد، ناتوانی و اندازه عضله مولتی فیدوس کمری در زنان مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن

چکیدهمقدمه: کمردرد مزمن منجر به علایم بالینی متعدد مانند مهار رفلکسی عضلات مولتی فیدوس و آتروفی آن، اختلال عملکردی و آتروفی عضلات پارااسپینال ناحیه کمر و ناتوانی می‌گردد که این آتروفی شانس عود کمردرد را افزایش می‌دهد. بنابراین در این مطالعه اثر تمرینات ثباتی و مکنزی بر روی درد، ناتوانی و اندازه عضلات مولتی فیدوس کمری در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی مقایسه گردید.مواد و روش‌ها: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی، با شرکت 60 خانم غیر ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه تمرینات ثباتی و مکنزی قرار گرفتند. میزان درد، ناتوانی و سطح مقطع عضله مولتی فیدوس قبل، پس از 6 هفته مداخله شامل تمرینات ورزشی و همین طور پس از 4 هفته پی‌گیری به ترتیب با استفاده از مقیاس دیداری درد، پرسشنامه ناتوانی oswestry و اولتراسونوگرافی اندازه‌گیری شد. از آزمون independent t برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید. مقادیر 05/0 < p به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: تمرینات ثباتی و مکنزی باعث کاهش معنی‌دار درد و ناتوانی نسبت به دوره قبل از تمرین شدند (01/0 < p). همچنین تمرینات ثباتی منجر به افزایش معنی‌دار اندازه عضله در سطح مهره‌ای پنجم گردید (01/0 < p)، در حالی که تمرینات مکنزی تغییر معنی‌داری روی اندازه عضله نداشت (05/0 > p).نتیجه‎گیری: تمرینات ثباتی و مکنزی سبب کاهش درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می‌شوند. به علاوه تمرینات ثباتی باعث افزایش اندازه عضله مولتی فیدوس در سطح مهره پنجم می‌گردد. با توجه به این اثر مضاعف به نظر می‌رسد که استفاده از تمرینات ثباتی بتواند در جلوگیری از عود مجدد کمردرد موثر باشد.کلید واژه‌ها: کمردرد مزمن غیر اختصاصی، تمرینات ثباتی، تمرینات مکنزی، مولتی فیدوس کمرینوع مقاله: پژوهشی