کودکان دچار معلولیت و موانع حضور منظم در جلسات توان‌بخشی

چکیدهمقدمه: والدین کودکان معلول با بردن منظم فرزند خود به جلسات توان‌بخشی نقش بسزایی در موفقیت برنامه درمان فرزندشان ایفا می‌کنند، اما همه والدین به طور منظم فرزند خود را طبق وقت قبلی برای شرکت در جلسات توان‌بخشی به مراکز نمی‌برند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین موانع پیش روی والدین در بردن منظم کودکان خود به جلسات توان‌بخشی بود.مواد و روش‌ها: در مطالعه مقطعی حاضر با والدین 92 نفر از کودکان دچار معلولیت که در مراکز سرپایی کاردرمانی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی شهر بیرجند خدمات توان‌بخشی دریافت می‌کردند، مصاحبه شد. این مصاحبه بر اساس پرسش‌نامه محقق ساخته متشکل از سوالات باز و بسته صورت گرفت. روایی پرسش‌نامه با کسب نظر 11 نفر از صاحب‌نظران و محاسبه نسبت روایی محتوایی به روش lawshe، 73/0 تایید شد و پایایی آن بر اساس نتایج آزمون- باز آزمون، 89/0 بود. داده‌های جمع‌آوری شده به کمک نرم‌افزار spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر حسب مورد از آزمون‌های 2?، independent t و fisher exact test استفاده شد. مقدار 05/0 > p به عنوان سطح معنی‌داری تفاوت‌ها در نظر گرفته شد.یافته‌ها: 44 نفر (8/47 درصد) از والدین به طور مرتب فرزند خود را برای شرکت در جلسات توان‌بخشی به مراکز می‌آوردند. بر اساس پاسخ والدین به سوالات بسته پرسش‌نامه، از میان 28 مانع بالقوه مورد سوال، «هزینه زیاد خدمات توان‌بخشی»، «فاصله زیاد خانه تا مرکز توان‌بخشی»، «دشواری حمل کودک به مرکز توان‌بخشی»، «شرایط بد آب و هوایی در فصولی از سال» و «نداشتن فرصت کافی» به ترتیب بیشترین ممانعت را برای حضور منظم در جلسات درمان ایجاد کرده بودند. در بررسی ارتباط بین مواجهه با هر یک از 28 مانع مورد سوال با حضور منظم در جلسات توان‌بخشی، تنها بین محدودیت ساعات کار مراکز توان‌بخشی و حضور منظم در جلسات توان‌بخشی ارتباط آماری معنی‌داری به دست آمد (879/0- 037/0 = cl، 181/0 = or، 02/0 = p).نتیجه‎گیری: با توجه به اثرات مثبت حضور منظم در جلسات توان‌بخشی بر پیشرفت کودکان معلول و با در نظر گرفتن نتایج حاصل از این پژوهش، انجام پژوهش‌های مداخله‌ای توصیه می‌گردد که طی آن اثر رفع هر یک از موانع فوق بر پیروی والدین از توصیه درمانگران جهت حضور منظم در جلسات توان‌بخشی مورد بررسی قرار گیرد.کلید واژه‌ها: موانع پیروی، حضور منظم، جلسات توان‌بخشی، کودکان معلول