بررسی ارتباط کیفیت زندگی با وضعیت راه رفتن و دامنه حرکتی اندام تحتانی در بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک

چکیدهمقدمه: عوارض متعاقب فلج مغزی می‌تواند تاثیرات چشمگیری بر توانمندی‌های فیزیکی و روان‌شناختی بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی داشته باشد و کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط بین کیفیت زندگی با وضعیت راه رفتن و دامنه حرکتی در بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تحلیلی- مقطعی بود و بر روی 70 فرد بزرگسال (40 زن و 30 مرد) مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک یک طرفه و دو طرفه با میانگین سنی 07/5 ± 24/26 سال، در دامنه سنی 40-20 سال با روش نمونه‌گیری ساده، از افراد در دسترس مراجعه کننده به سه مرکز خدمتگزار به توان‌یابان با نام مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد مستقر در شهرهای تهران و کرج وارد مطالعه شدند. کیفیت زندگی، وضعیت راه رفتن و دامنه حرکتی مفاصل زانو و مچ پا به ترتیب با پرسش‌نامه فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، آزمون طبقه‌بندی عملکردی راه رفتن و گونیامتر دستی ارزیابی شدند. روش‌های آماری مورد استفاده در این مطالعه، آزمون‌های همبستگی pearson، spearman، independent t و mann-whitney بودند.یافته‌ها: بین حیطه‌های کیفیت زندگی با وضعیت راه رفتن و دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا ارتباطی پیدا نشد، اما حیطه‌های سلامت روانی و سلامت محیط با میزان دامنه حرکتی اکستنشن زانو ارتباط ضعیفی داشتند. همچنین تفاوت معنی‌داری در نمره حیطه‌های کیفیت زندگی بین زنان و مردان وجود نداشت.نتیجه‎گیری: شاید میزان دامنه حرکتی مفصل زانو روی سلامت روان و سلامت محیط بزرگسالان دچار فلج مغزی از نوع اسپاستیک تاثیر داشته باشد. همچنین می‌توان گفت که محدودیت‌های جسمی این افراد به مقدار بسیار کمی کیفیت زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.کلید واژه‌ها: کیفیت زندگی، وضعیت راه رفتن، دامنه حرکتی، فلج مغزی