مقایسه ساختار سازه‎ای سه واکه‌ کناری زبان فارسی در کودکان کاشت ‌حلزون ‎شده و کودکان دارای شنوایی طبیعی 5 تا 10 ساله‎ شهر تهران

چکیدهمقدمه: شنوایی یکی از عوامل اساسی تاثیرگذار بر کیفیت تولید گفتار از سوی سخنوران زبان است. این حس بازخورد لازم را برای کنترل گفتار فراهم می‎کند. گفتار کودکان دارای آسیب شنوایی اغلب هم از نظر ادراکی و هم از نظر ویژگی‎های آکوستیکی دارای اختلال می‎باشد. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه ساختار سازه‎ای سه واکه بلند زبان فارسی در کودکان کاشت‎ حلزون ‎شده و دارای شنوایی طبیعی بود.مواد و روش‌ها: صدای 20 کودک کاشت‎ حلزون‎ شده پیش‎زبان و 20 کودک دارای شنوایی طبیعی در گروه سنی 5 تا 10 سال مورد بررسی قرار گرفت. شرکت ‌کننده‎ها تک‎زبانه و فارسی ‎زبان بودند. از آزمودنی‎ها خواسته شد که واکه‎های /i/‎، /u/ و ‎/â/‎‎ را کشیده و تولید کنند. میانگین سازه‎های اول و دوم این واکه‎ها با نرم‎افزار praat نسخه 5.3.13 تعیین و یافته‎ها بین دو گروه مقایسه گردید. جهت تعیین وجود تفاوت بین میانگین سازه‎های اول، دوم و نسبت سازه دوم به اول بین دو گروه از آزمون independent t استفاده شد.یافته‌ها: مقدار سازه اول هر سه واکه در گروه کاشت افزایش یافت، که این افزایش تنها در واکه /i/ معنی‌دار بود (011/0 = p). مقایسه‎ سازه‎ دوم تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه نشان نداد. مقایسه نسبت سازه دوم به اول در دو گروه در سه واکه تنها در واکه /i/ و با احتمال 95 درصد تفاوت معنی‌دار نشان داد (010/0 = p).نتیجه‎گیری: بسامد سازه‎های اول در کودکان کاشت ‌حلزون ‎شده افزایش یافت. با توجه به این یافته یعنی افزایش سازه اول، به نظر می‎رسد کودکان کاشت‌ حلزون ‎شده حرکات جبرانی زیادی به کار می‎گیرند که می‎توان این پدیده را با فقدان بازخورد شنیداری و تلاش برای جبران آن با حس عمقی با استفاده از شگردهای تولیدی توضیح داده شود. تغییر سازه‎های اول و دوم در جهت کاهش فضای هندسی واکه‎های مورد بررسی بود، به عبارتی افرادی که کاشت حلزون ‎شده بودند اندکی مرکزی شده‎تر واکه‎ها را تولید نمودند.کلید واژه‌ها: تحلیل آکوستیکی، بسامد‎ ‎سازه‎ای، کاشت‎ حلزون، گفتار طبیعی، زبان فارسی