بررسی ارتباط بین حداکثر مدت زمان آواسازی (MPT) با سن و سابقه تدریس در معلمان زن با و بدون شکایت صوتی در مدارس ابتدایی شهر تهران

چکیدهمقدمه: معلمان بزرگ‌ترین گروه کاربران حرفه‌ای صوت محسوب‌ می‌‌شوند که به واسطه شرایط شغلی خاص، در معرض اختلالات صوت بیشتری نسبت به دیگران قرار دارند. مطالعه حاضر با هدف، تعیین و مقایسه حداکثر مدت زمان آواسازی (maximum phonation time یا mpt) و همچنین بررسی تاثیر سن و سابقه تدریس بر mpt در معلمان زن با و بدون شکایت صوتی در مدارس ابتدایی شهر تهران صورت گرفت.مواد و روش‌ها: روش انجام پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی، غیر مداخله‌ای و از نوع مقطعی- مقایسه‌ای بود که بر روی 80 معلم زن در دو گروه با و بدون شکایت صوتی انجام گرفت. اطلاعات زمینه‌ای از طریق مصاحبه استخراج شد و سپس برای ارزیابی mpt، از آزمودنی خواسته ‌‌شد با یک دم عمیق واکه /a/ را با حداکثر توان آواسازی به صورت کشیده تولید کند. این ارزیابی برای سه بار متوالی با فاصله‌ زمانی 1 دقیقه انجام گرفت و بیشترین زمان به عنوان حداکثر مدت زمان آواسازی در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین mpt در گروه با شکایت صوتی (88/2 ± 88/12)، نسبت به‌ میانگین mpt در گروه بدون شکایت صوتی ‌(17/3 ± 97/15) تفاوت معنی‌داری داشت (05/0 > p). همچنین همبستگی منفی معنی‌داری بین سن و سابقه تدریس با mpt در دو گروه وجود داشت.نتیجه‎گیری: با بالا رفتن سن و سابقه تدریس،‌ میانگین mpt در هر دو گروه کاهش‌ می‌‌یابد و میانگین mpt در گروه با شکایت به صورت معنی‌داری پایین‌تر از گروه بدون شکایت است که می‌تواند نشان دهنده کیفیت صوت بدتر باشد.کلید واژه‌ها: حداکثر مدت زمان آواسازی (mpt)، شکایت صوتی، معلمان زن، مدارس ابتدایی