پروتکل صندلی چرخان و کاربرد آن در بیماری‌های مختلف

چکیدهمقدمه: آزمون صندلی چرخان به منظور بسط ارزیابی‌های درگیری سیستم محیطی و بررسی روند جبران مرکزی و پیگیری تاریخچه سیر بیماری و پایش کارایی درمان‌های خاص، کاربرد دارد. پارامترهای مورد ارزیابی و آنالیز در آزمایش صندلی چرخان فاز، بهره و تقارن است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نتایج پژوهش‌های انجام شده در حوزه صندلی چرخان و بررسی کاربردهای بالینی آن بود.مواد و روش‌ها: مقاله مروری حاضر مقالات منتشر شده از سال 2003 تا 2009 بود که در پایگاه‌های اطلاعاتی google scholar،science direct، ebsco، pubmed، thieme و با استفاده از کلید واژه‌‌های صندلی چرخان، جبران مرکزی، نیستاگموس وجود داشت.یافته‌ها: حاصل جستجوی انجام گرفته 58 مقاله پژوهشی و 4 مقاله مروری بود. پس از بررسی مقالات، 20 مقاله به موضوع مورد نظر پرداخته بود و در مطالعه مروری حاضر مورد بررسی قرار گرفت.نتیجه‎گیری: آزمون صندلی چرخان به علت مزایایی مانند فیزیولوژیک بودن محرک به کار رفته و پایش جبران توسط تغییرات تقارن و نیز قابل اجرا بودن آزمون، زمانی که بیمار حتی از داروهای مهارکننده وستیبولی استفاده می‌کند و راحتی آزمون، امروزه می‌تواند در پروتکل ارزیابی‌های دهلیزی قرار گیرد.کلید واژه‌ها: صندلی چرخان، جبران مرکزی، نیستاگموس