اثر تکالیف توجه مداوم بر تغییرات الگوی راه رفتن کودکان دارای اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی: کارآزمایی بالینی

مقدمه: به نظر می‌رسد الگوی راه رفتن کودکان دارای اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی (attention deficit-hyperactivity disorder یا adhd) ناکامل و به طور عمده مبتنی بر راه رفتن در زمان کوتاه و بدون مشارکت حواس مختلف است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کودکان مبتلا به adhd در مقایسه با کودکان دارای رشد عادی (typical development یا td) در الگوی تکلیف دوگانه راه رفتن و محرک بینایی- دهلیزی (visual-vestibular stimulus) مداوم انجام شد.مواد و روش‌ها: 21 کودک دارای adhd و 12 کودک td (10-7 ساله) وارد مطالعه شدند. شرکت‌کنندگان در سه آزمون سه دقیقه‌ای در شرایط تکلیف مجرد راه رفتن (بدون هیچ دستورالعمل بینایی) و تکلیف دوگانه (دنبال کردن محرک بینایی- دهلیزی ساکاد و پیگیری آرام) روی تردمیل با سرعت خودترجیحی راه رفتند. طول استراید، زاویه گلوبال پای غالب، پهنای راه رفتن و تغییرپذیری آن‌ها با استفاده از تحلیل واریانس عاملی در سطح معنی‌داری 0.05 = α مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: تعامل گروه در محرک بر طول استراید (0.860 = p) و تغییرپذیری زاویه گلوبال پای غالب (0.720 = p) معنی‌دار نبود، اما تغییرپذیری طول استراید [تغییرپذیری کمتر (0.001 = p) برای کودکان td در همه شرایط] و زاویه گلوبال (0.001 = p) معنی‌دار گزارش شد. در شرایط بدون دستورالعمل و پیگیری آرام، کودکان دارای adhd چرخش معنی‌دار مچ پا (0.001 = p) را نسبت به کودکان td نشان دادند. پهنای راه رفتن (0.001 = p) و تغییرپذیری آن (0.003 = p) تحت تاثیر معنی‌دار تعامل قرار گرفت و کودکان td پهنای راه رفتن بیشتر و تغییرپذیری کمتری داشتند (0.001 = p).نتیجه ‎گیری: دستورالعمل‌های مختلف بینایی- دهلیزی می‌تواند به اشکال مختلف بر الگوی راه رفتن کودکان دارای adhd تاثیر بگذارد. این نتایج را می‌توان پایه‌ای برای یکپارچگی مدل‌های تکلیف دوگانه و هم‌افزایی و راهنمایی برای مربیان کودکان دارای adhd دانست.

the effect of sustained attention tasks on gait pattern variations in children with attention deficit-hyperactivity disorder: a clinical trial study

introduction: the current gait profile of children with attention deficit-hyperactivity disorder (adhd) is incomplete and mainly based on a short-time walking without the involvement of different senses. the aim of this study was to investigate the dual-task gait of adhd and typically-developed (td) children while receiving sustained visual-vestibular stimulus.materials and methods: 21 children with adhd and 12 td children (7-10 years) participated in the study. participants walked on the treadmill in three self-selected speeds three-minute trials in single-task (without visual instructions) and dual-task (simultaneously following visual-vestibular saccade and smooth pursuit stimuli) conditions. stride length, global angle of the dominant leg, step width, and the variability of these parameters were assessed using a factor analysis of variance at significant level of α = 0.05.results: the effect of group-stimulus interaction on stride length was not significant (p = 0.860), but its variability was significant [less variability for typical children compared to children with adhd (p = 0.001)]. the interactive effects on the global angle were significant (p = 0.001), but its variability was not significant (p = 0.720). in without instruction and in smooth pursuit conditions, significant ankle rotation was observed in children with adhd (p = 0.001) compared to that of typical children. step width (p = 0.001) and its variability (p = 0.003) were significantly affected and typical children had wider walking with less variability than the other groups (p = 0.001).conclusion: different visual-vestibular instructions can affect the gait of the children with adhd in various ways. these results can be considered as a basis for the integration of dualistic and synergy models and guidance for educators of children with adhd.