تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز بر اضطراب و شدت لکنت نوجوانان 15 تا 18 سال

مقدمه: از آن‌جا که اضطراب از جمله عوامل موثر در ابتلای افراد به لکنت به شمار می‌رود، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (transcranial direct current stimulationیا tdcs) بر اضطراب و شدت لکنت نوجوانان دارای لکنت پرداخت.مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. بدین منظور، پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، 30 نوجوان دارای لکنت به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. 15 آزمودنی، tdcs (با جریان 2 میلی‌آمپر به مدت 20 دقیقه) را بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی طی 10 جلسه دریافت نمودند. 15 آزمودنی دیگر (گروه شم) در جلسات با روند مشابه شرکت کردند، با این تفاوت که پس از احساس سوزش اولیه از سوی آن‌ها، دستگاه خاموش شد. اضطراب و شدت لکنت قبل و پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه آزمایش و شاهد در اضطراب آزمودنی‌ها وجود داشت (0.05 > p، 64.725 = f). همچنین، در زمینه شدت لکنت، تفاوت معنی‌داری میان دو گروه آزمایش و شاهد مشاهده گردید (0.05 > p، 897/15 = f).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، افراد دارای لکنت تحت tdcs در مقایسه با گروه شاهد، کاهش چشمگیری را در میزان اضطراب و شدت لکنت نشان دادند. بنابراین، به نظر می‌رسد که tdcs بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی، می‌تواند در درمان اضطراب و شدت لکنت موثر واقع شود. با این وجود، برای اثبات نتایج، نیاز به انجام تحقیقات مشابه دیگر در این زمینه احساس می‌گردد.