تاثیر تمرینات ادراکی -حرکتی بر مهارت‌های عصب روان‌شناختی کودکان با آسیب بینایی: مطالعه مورد -منفرد

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر یک دوره تمرینات ادراکی حرکتی بر مهارت‌های عصب روان‌شناختی کودکان دارای آسیب بینایی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد منفرد، 3 کودک (2 پسر و 1 دختر) 4 تا 7 ساله مبتلا به اختلال بینایی با حدت بینایی 20.70 و 20.200 به روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند از بین کلیه کودکان مبتلا به آسیب بینایی مراجعه‌کننده به اداره بهزیستی شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل مقیاس رشد زبانی، مقیاس ادراکی حرکتی guzel، آزمون stanford-binet و مقیاس عصب روان‌شناختی conners بود. در تحقیق حاضر از خط پایه چندگانه استفاده گردید که در آن پس از موقعیت خط پایه، مداخله ادراکی حرکتی به آزمودنی‌ها ارایه شد. مدت موقعیت خط پایه برای شرکت‌کنندگان اول، دوم و سوم به ترتیب 3، 5 و 7 هفته به طول انجامید و مدت زمان مداخله برای هر یک از آن‌ها 8 هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت) در نظر گرفته شد. خروج شرکت‌کنندگان مطابق با ورود آن‌ها به برنامه تمرینی، به طور پلکانی صورت پذیرفت. نمودار داده‌ها رسم گردید و سپس محفظه ثبات و روند هر سه شرکت‌کننده در موقعیت خط پایه و مداخله مورد مقایسه قرار گرفت.یافته‌ها: طی تحلیل دیداری، نمودار داده‌ها نشان داد که تمرینات ادراکی حرکتی بر مهارت‌های عصب روان‌شناختی سه آزمودنی به ترتیب با percentage of nonoverlapping data (pnd) برابر با 87.5 درصد، اثربخش بود.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرینات ادراکی حرکتی می‌تواند منجر به بهبود مهارت‌های عصب روان‌شناختی در کودکان با آسیب بینایی شود.