مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی پاورلیفتینگ‌کاران ملی: یک مطالعه مقطعی

مقدمه: ددلیفت، یک نوع تمرین موثر جهت افزایش قدرت بازکننده‌های زانو و لگن است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی پاورلیفتینگ‌کاران تیم ملی بود.مواد و روش‌ها: 8 نفر پاورلیفتینگ‌کار مرد از تیم ملی انتخاب شدند و حرکت ددلیفت سومو و سنتی را با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. در اجرای هر یک از حرکات، سیگنال‌های الکترومایوگرافی سطحی از عضلات گلوتئوس ماکزیموس، واستوس مدیالیس و لترالیس و اراکتور اسپاین ثبت گردید. پاورلیفتینگ‌کاران در دو روز جداگانه و به فاصله 48 ساعت حرکات ددلیفت را انجام دادند. به منظور مقایسه درون گروهی فعالیت عضلات در دو حالت، از آزمون paired t در سطح معنی‌داری 0.05 > p استفاده شد.یافته‌ها: ارتباط معنی‌داری بین فعالیت عضلات مورد بررسی در الگوی هم‌انقباضی عضلات پای برتر و غیر برتر در حرکت ددلیفت سومو و سنتی وجود نداشت (0.050 < p). تفاوت معنی‌داری در مقایسه الگوی هم‌انقباضی عضلات در یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی فعالیت عضلات واستوس مدیالیس (پای غالب 0.038 = p، پای غیر غالب 0.047 = p) و اراکتور اسپاین (پای غالب 0.032 = p، پای غیر غالب 0.037 = p) مشاهده گردید، اما فعالیت عضلات واستوس لترالیس و گلوتئوس ماکزیموس معنی‌دار نبود (0.050 < p).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، احتمالاً می‌توان عضله واستوس مدیالیس و اراکتور اسپاین را در هر دو تکنیک به طوری اختصاصی در حرکت ددلیفت سومو و سنتی تقویت کرد. مربیان و درمانگران برای طراحی پروتکل تمرینی جهت اهداف اصلاحی و توان‌بخشی در حرکت ددلیفت، باید به این تغییرات ایجاد شده در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات توجه نمایند.