فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی مردان سالمند سالم هنگام راه رفتن بر روی تردمیل: تاکید بر اثر محیط مجازی

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر محیط مجازی بر فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن روی تردمیل در افراد سالمند بود.مواد و روش‌ها: 12 نفر از مردان سالمند سالم شهر تبریز به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی (rectus femoris)، دوسر رانی (biceps femoris) و ساقی قدامی (tibialis anterior) پای راست و چپ هنگام راه رفتن با سرعت ترجیحی با و بدون ارایه واقعیت مجازی، با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی 80 کاناله و فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز و الکترودهای سطحی ژله‌ای دو قطبی ثبت شد. جهت نرمال‌سازی داده‌ها، از روش حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی (maximum voluntary isometric contraction یا mvic) استفاده و سیگنال‌های به دست آمده در نرم‌افزار ot biolab پردازش گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های repeated measures anova و paired t در نرم‌افزار spss و سطح معنی‌داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: در مردان سالمند، شدت فعالیت عضلات راست رانی پای راست و چپ و ساقی قدامی سمت راست هنگام راه رفتن در محیط مجازی به طور معنی‌داری به ترتیب در حدود 1.97 (0.005 = p)، 1.91 (0.003 = p) و 2.03 (0.002 = p) برابر بیشتر از راه رفتن عادی بود، اما تفاوت معنی‌داری بین شدت فعالیت عضلات دوسر رانی سمت راست (0.280 = p) و چپ (0.990 = p) و ساقی قدامی پای چپ (0.080 = p) هنگام راه رفتن با و بدون واقعیت مجازی مشاهده نگردید. نتایج تحلیل عاملی نیز نشان داد که به طور کلی در سالمندان هنگام راه رفتن در محیط مجازی، عضلات فعالیت بیشتری از راه رفتن عادی داشتند (0.007 = p). همچنین، اثر متقابل معنی‌داری بین عامل محیط مجازی و عضله مشاهده گردید (0.036 = p).نتیجه‌گیری: در سالمندان، محیط مجازی تاثیر معنی‌داری بر افزایش فعالیت الکتریکی عضلات دارد. بنابراین، استفاده از محیط مجازی در طراحی برنامه تمرینی و توان‌بخشی ویژه افراد سالمند توصیه می‌شود.