حساسیت آزمون romberg در تشخیص اختلالات دهلیزی محیطی در مقایسه با آزمون caloric: مطالعه روان‌سنجی

مقدمه: آزمون romberg از جمله آزمون‌های غربالگری تعادل می‌باشد. از آن‌جا که انجام این آزمون نیاز به تجهیزات خاصی ندارد، به طور گسترده‌ای در ارزیابی افراد مبتلا به اختلال تعادل استفاده می‏شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین حساسیت آزمون romberg به منظور شناسایی اختلال دهلیزی محیطی در مقایسه با آزمون caloric به عنوان استاندارد طلایی جهت شناسایی اختلال مجرای نیم‌دایره‏ای افقی عصب دهلیزی فوقانی بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی مقایسه‌ای بود و نمونه‌های مورد نظر از بین افراد مراجعه‌کننده به کلینیک شنوایی‌شناسی دانشکده علوم توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شدند. آزمون romberg با چشم بسته در 47 فرد مبتلا به اختلال دهلیزی محیطی یک‏طرفه یا دوطرفه (25 زن و 22 مرد با میانگین سنی 4.46 ± 43.80 سال) که ضایعه آن‌ها با آزمون caloric تایید شده بود، اجرا گردید. نتایج در پرونده شرکت‌کنندگان ثبت شد و پرونده‌ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت مقایسه نتایج، آزمون 2 c مورد استفاده قرار گرفت. حساسیت آزمون romberg در مقایسه با نتایج آزمون caloric آن‌ها تعیین گردید.یافته‌ها: تنها 5 نفر نتیجه romberg ناهنجار داشتند؛ در حالی که در آزمون caloric، 35 نفر ضعف یک‌طرفه و 12 نفر ضعف دوطرفه نشان دادند. بنابراین، میزان حساسیت romberg، 10.64 درصد به دست آمد. ارتباط معنی‏داری بین نتیجه romberg با مدت ابتلا وجود نداشت.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد آزمون‌ romberg حساسیت بسیار پایینی در شناسایی ضایعات دهلیزی محیطی دارد. بنابراین، به منظور تشخیص ضایعه باید از آزمون‌های دقیق‌تری استفاده نمود و نمی‌توان آن را جایگزین آزمون caloric دانست.