مقایسه حداکثر زوایای واروس و فلکشن زانو در مرحله استانس هنگام راه رفتن روی تردمیل با شیب‌های مختلف بین ورزشکاران دختر دارای زانوی ضربدری و سالم

مقدمه: با توجه به پیشرفت بیماری کووید19 و خانه‌نشینی و در نتیجه، روی آوردن افراد به ورزش در خانه، استفاده از تردمیل و دستگاه‌های ورزشی رو به افزایش است. الگوی حرکتی رایج در آسیب‌های غیر برخوردی لیگامنت متقاطع قدامی (anterior cruciate ligament یا acl) شامل کاهش در فلکشن زانو و افزایش در والگوس زانو می‌باشد. از این‌رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی حداکثر زوایای واروس و فلکشن حین راه رفتن در شیب‌های مثبت و منفی و صفر بود.مواد و روش‌ها: 29 آزمودنی 18 تا 28 ساله انتخاب شدند و در دو گروه سالم (با میانگین وزن 8.58 ± 58.95 کیلوگرم، میانگین قد 3.95 ± 163.14 سانتی‌متر و میانگین فاصله قوزک‌های داخلی پا 0.40 ± 0.46 سانتی‌متر) و زانوی ضربدری (با میانگین وزن 5.56 ± 61.60 کیلوگرم، میانگین قد 5.50 ± 161.80 سانتی‌متر و فاصله قوزک‌های داخلی پا 2.51 ± 6.95 سانتی‌متر) قرار گرفتند. از آزمودنی‌‌ها درخواست گردید به مدت 5 دقیقه روی تردمیل با شیب 10+، صفر و 10 درصد راه بروند و سپس به وسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت، از آن‌ها تست گرفته شد. پس از پردازش داده‌ها در نرم‌افزارهای cortex و matlab، شاخص‌های حداکثر فلکشن و حداکثر واروس زانو استخراج شد. در نهایت، داده‌ها با استفاده از آزمون سنجش مکرر ترکیبی در سطح معنی‌داری کمتر از 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: بالاترین مقادیر حداکثر زوایای فلکشن و واروس، در شیب 10 درصد مشاهده گردید. حداکثر زاویه واروس، اختلاف معنی‌داری را بین شیب 10+ و صفر نشان نداد، اما تفاوت معنی‌داری بین شیب 10+ و صفر در حداکثر زاویه فلکشن وجود داشت.نتیجه‌گیری: از آن‌جا که راه رفتن در شیب منفی، زاویه زانو در صفحه فرونتال را به سمت واروس متمایل می‌کند و از طرف دیگر، موجب افزایش زاویه فلکشن و کاهش بار وارد آمده بر acl می‌شود، این نوع راه رفتن می‌تواند در توان‌بخشی افراد دارای زانوی ضربدری تاثیرگذارتر باشد.