مقایسه میزان همدلی دندان‌پزشکان و دانشجویان دندان‌پزشکی شهر اصفهان با مراجعه‌کنندگان معتاد به مواد مخدر:یک مطالعه توصیفی مقطعی

مقدمه: ارﺗﺒﺎط و درک ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ارایه دﻫﻨﺪگان ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ دﻫﺎن و مراجعه‌کنندگان، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺪی ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﻲ دﻧﺪانﭘﺰﺷﻜﻲ قرار دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میزان همدلی دندان‌پزشکان و دانشجویان دندان‌پزشکی شهر اصفهان با مراجعه‌کنندگان معتاد به مواد مخدر در سال 1397 بود.مواد و روش‌ها: جامعه آماری این مطالعه توصیفی مقطعی را دانشجویان دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و دندان‌پزشکان شاغل در کلینیک‌های دندان‌پزشکی شهر اصفهان تشکیل داد که از هر گروه 100 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داوطلبان پرسش‌نامه‌ای دو قسمتی شامل اطلاعات فردی و پرسش‌نامه استاندارد همدلی jefferson (jefferson scale of empathy یا jse) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های 2χ، fisher's exact، independent t، linear regression و ضریب همبستگی pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میزان همدلی دندان‌پزشکان با افراد معتاد، به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان دندان‌پزشکی بود (0.001 > p). میانگین متغیر همدلی با افراد معتاد، در هیچ‌کدام از گروه‌های دانشجویان و دندان‌پزشکان بین مردان و زنان یا افراد مجرد و متاهل اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (0.050 > p). بین سن دانشجویان دندان‌پزشکی با متغیر همدلی آن‌ها با افراد معتاد، رابطه مستقیم و ضعیفی وجود داشت (0.050 p)، اما هیچ‌کدام از متغیرهای زمینه‌ای سن، جنسیت، سابقه شغلی و وضعیت تاهل، تاثیر معنی‌داری بر همدلی نداشت (0.050 < p).نتیجه‌گیری: اگرچه نمره همدلی دندان‌پزشکان با افراد معتاد به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان دندان‌پزشکی بود، اما نمره همدلی هر دو گروه در وضعیت متوسطی قرار داشت. بنابراین، برنامه‌ریزان آموزش دندان‌پزشکی باید جهت افزایش همدلی با افراد معتاد، برنامه‌های هدفمند را به دوره آموزشی دندان‌پزشکی وارد کنند.