بیومکانیک و عملکرد عضلات در اجرای تکنیک‌های مختلف اسکوات با رویکرد توان‌بخشی و تمرینی: مرور روایی

مقدمه: امروزه استفاده از تمرینات اسکوات در مراکز توان‌بخشی و بازتوانی به منظور گسترش توان و قدرت عضلات رواج زیادی پیدا کرده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، یافتن خلا و کمبودهای موجود در مطالعات گذشته و ارایه روش‌ها و پیشنهادهایی جهت کاربردی و ایمن‌تر کردن تمرینات اسکوات برای اهداف توان‌بخشی و تمرینی بود.مواد و روش‌ها: برای انجام این تحقیق، مقالات انگلیسی انتشار یافته در زمینه بیومکانیک اسکوات، در بانک‌های اطلاعاتی pubmed، sciencedirect و google scholar جستجو گردید. در این بررسی که محدود به مطالعات سال‌های 2000 تا 2020 بود، از کلید واژه‌های «squat، kinematics، kinetics، muscle function، optimization» و ترکیبی از آن‌ها بر اساس سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (medical subject headings یا mesh) استفاده شد و بررسی نهایی روی بیش از 32 مقاله با ارتباط مستقیم انجام گرفت.یافته‌ها: حرکت اسکوات با اهدافی مانند پیشگیری از آسیب، ارتقای تکنیک و بهبود عملکرد عضلات، به شکل گسترده‌ای مورد بررسی قرار گرفته است. مهم‌ترین شاخص‌های کینماتیکی، کینتیکی و فعالیت عضلات بررسی شده در تحقیقات به دست آمده، دامنه حرکتی مفاصل، بیشینه گشتاور مفاصل به ویژه زانو و فعالیت الکتریکی عضلات چهار سرران و همسترینگ بود. در مقابل، بهینه‌سازی الگوی حرکت در روش‌های مختلف اسکوات انجام نشده است و با وجود بررسی عملکرد عضلات در مطالعات متعدد، اطلاعات کافی از عملکرد عضلات عمقی درگیر وجود نداشت.نتیجه‌گیری: انجام اسکوات با هالتر از عقب با عرض پای مساوی یا بزرگ‌تر از عرض شانه، با موقعیت طبیعی پا و امکان حرکت رو به جلو و آزادانه برای زانو و انجام اسکوات با عمق کامل به شرطی که قوس‌های کمر حفظ شود، روش مناسبی برای اجرای این حرکت است. ضمن این که استفاده از مدل‌های اسکلتی عضلانی به منظور بهینه‌سازی الگوی حرکت و آگاهی از عملکرد عضلات عمقی، می‌تواند در جهت یافتن استانداردهای طلایی و کاربردی‌تر کردن حرکت اسکوات برای اهداف بالینی و توان‌بخشی مفید باشد.